Het is niet alleen lastig om alle verhaallijnen dan uit elkaar te halen, de strijd om de juiste volgorde wordt het nieuws zelf. De vraag of de inhoud klopt, komt niet eens meer aan bod.
Ik stelde een driedimensionale matrix voor met op de X-as de actoren (wie zegt iets en over wie wordt iets gezegd), op de Y-as de timing (wanneer is het gezegd) en op de Z-as de plaatsing in de (historische) tijd van het Grotere Verhaal. Complex, zeker in termen van X,Y en Z-as. Daarom een nieuw voorstel.
Het vertelmoment is het moment waarop iemand over een gebeurtenis vertelt. De timing van (nieuwe, historische) informatie is in een politieke context zeer relevant. Die gebeurtenis is het vertelde moment en kan zich net hebben voltrokken of zich verder terug in de tijd hebben voltrokken. Het vertelmoment en het vertelde moment hoeven dus zeker niet samen te vallen (dat kan overigens wel).
Vertelmoment en vertelde moment staan in een dynamische verhouding tot elkaar. Het vertelmoment wordt namelijk met elk nieuw vertelmoment een verteld moment.
Ten slotte is er de verteller (de ‘auteur’ van het vertelmoment) en de vertelde (een ‘personage’ in het vertelde moment). Ook die kunnen samenvallen. Een autobiografie is zo bezien een vertelmoment met daarin vertelde momenten waarbij de verteller en vertelde samenvallen. Nu nog de matrix.