Maart 2018 kiest Nederland nieuwe gemeenteraden. Na een campagne met veel kabaal volgen dan weken radio-stilte, een akkoord en een nieuw college. De gemeenteraad schuift het eerste half jaar nog wat onwennig op de zetels: nieuwe krachtsverhoudingen, nieuwe collegae, nieuw beleid. Na een periode van politieke en journalistieke opwinding zijn het minder de verschillen dan de overeenkomsten die centraal zullen staan: kiezers worden weer burgers, politiek weer handwerk.
De pers speelt een belangrijke rol bij het vertalen van die faseovergang. En dat blijkt een lastige klus: zo werd onlangs bekend, na onderzoek, dat in Rotterdam nauwelijks over politiek wordt bericht en onbekend maakt onbemind: lokale partijen kunnen nauwelijks kandidaten vinden. Vooral in plattelandsgemeenten waar, soms gelukkig als we bestuurders moeten geloven, helemaal geen pers meer is. Leiden heeft daarom ingestemd met een onderzoeksfonds journalistiek: 250.000 duizend euro per jaar is beschikbaar gesteld om de politiek, beleid en bewoners de maat te nemen. De vraag rijst nu: hoe zouden we dat het beste kunnen doen?
In dit blog onderzoek ik, parallel aan de campagnes op de grond, genres en strategieën waarmee de kiezer wordt verleid en de campagne wordt verslagen. Welke troeven trekken partijen, hoe en wanneer haakt pers aan of af en wat vindt het electoraat en de achterban? Grote vragen die op heel verschillende manieren zal worden beantwoord, altijd vanuit het perspectief van de journalistieke praktijk, onderzoek en theorie.
Een blog over vlogs, zichtbaarheid, liveblogs, politieke retorica, interviews, analyses, peilingen, sociale media, (media) geschiedenis en wat in een moderne campagne in de lokale democratie een rol speelt in het politiek-journalistieke complex, in dat fascinerende krachtenveld tussen raadsleden en redacties. U vindt de stukken terug onder LokaalKabaal. <<
