Media gaan niet over wat politici zeggen, wel over de manier waarop hun woorden worden weergegeven. En daaraan schort het in Amerikaans-Noord Koreaanse crisis, volgens 38 North (het blog van het US-Korea Institute, John Hopkins Universiteit). Journalisten gaan slordig om met Noord Koreaanse verklaringen en hebben weinig hypothesen over het Witte Huis.
Het zou niet de eerste keer zijn dat Amerikaanse media een oorlog aan het publiek verkoopt als een acceptabele politiek met andere middelen. Vietnam is misschien een te historische casus, Irak is dat niet. Toen waren het chemische wapens wat gewapend ingrijpen legitimeerde, nu is het een onvermijdelijke en actuele bedreiging van het Amerikaanse vaste land. Of dat nu Guam is of de oostkust.
onzorgvuldige lezing
Dat beeld van acute crisis wordt in stand gehouden door steeds te hameren op een mogelijke Noord Koreaanse aanval. 38 North ziet in dat dreigement van een first strike echter een verkeerde lezing van Kim Jong-uns woorden (of die van de staatstelevisie). Wat mist is de ‘als/dan’-voorwaardelijkheid: “Should the U.S. dare to show even the slightest sign of attempt to remove our supreme leadership, we will strike a merciless blow …”, aldus de verklaring. Als Amerika, dan Noord Korea. Als Amerika niet, dan Noord Korea ook niet. En dat is geen nuance.
zorgvuldigheid
Daarbij komt dat de verklaringen van Noord Korea beter zijn doordacht dan van het Witte Huis (wat niet hetzelfde is als moreel beter). Improviseert Trump er lustig op los, dat is in Kims regime uitgesloten. Elke verklaring die het regime verlaat, is nauwkeurig gewikt en gewogen. Leden van de Noord Koreaanse elite hebben deze met gevaar voor eigen leven opgesteld: redactionele misstappen worden in het land nu eenmaal anders bestraft dan in Amerika. Het is dus verstandig om de snippers informatie die er zijn nauwkeurig te bestuderen: op inhoud, op toon, op context en op bron. Vraag eens een taalvaardige expert de nuances van mogelijke vertalingen naast elkaar te leggen. Politiek is ook taal en taal is complex.
reductie van onzekerheid
De informatie die wel ontsnapt is echter te weinig om de bedoelingen van het regime uit af te leiden: we weten meer niet dan wel. 38 North pleit voor de nodige terughoudendheid in het wegnemen van deze ondraaglijke onwetendheid. Stop dus met nutteloze psychologische assessments van Kim Jong-un (volkomen gek), de politieke-geografische strategieën van het land (nucleaire vernietiging van Amerika) of infographics van de reikwijdte van raketten (tot aan de Amerikaanse oostkust) als we nog steeds niet weten waar de motoren vandaan komen. Het zijn constructen zonder bewijsvoering die al snel een eigen leven gaan leiden.
we weten het niet
De journalistieke focus op de Noord Koreaanse gedrag, handelingen en motieven is overigens volkomen logisch: de dreiging is groot en actueel en op Amerika gericht. De onzekerheid die daarmee gepaard gaat is ondraaglijk en onbehagelijk. Beide worden gevoed door een regime dat zich afsluit en lijnrecht tegenover onze westerse overtuiging staat dat conflicten met dialoog kunnen worden voorkomen. Probleem is dat het schenden van deze liberale maxime leidt tot fantasie-bij-gebrek-aan-beter. Jammer, want het kan wel beter. Veel beter.
Wat wil Amerika?
Want wat heeft Trump te winnen met de retoriek die hij kiest? Hij is net zomin volkomen gek als Kim Jung-un; ook hij is niet per se uit op de nucleaire vernietiging van Noord Korea; hij heeft er wel de apparatuur ervoor, maar zal voor het gebruik ervan ook binnen zijn elite overeenstemming moeten bereiken. Is die net zo eensgezind als in Noord Korea? Waar zit er dan precies licht? En waarom schijnt dat niet naar buiten? Heeft hij deze crisis of mogelijk een oorlog nodig om binnenlandse problematiek op te lossen? Of neigt de vraag richting samenzweringstheorie?
Kortom: werk aan de winkel. Zorgvuldigheid en nauwkeurigheid richting Noord Korea. Scherpte, kritische hypotheses en achtergronden richting Amerika. Dat is niet eenvoudig, maar niemand heeft ooit beweerd dat internationale crisisjournalistiek eenvoudig is. <<
***
Eén reactie
Met die zorgvuldigheid heeft misschien ook te maken het achterwege laten van de immer gniffelende en denigrerende manier waarop Noord-Koreaans nieuwsmedia geportretteerd worden. Erom lachen levert niet veel inzicht op.