Politici moeten elkaar bestrijden in het debat, zei PvdA-kamerlid Ahmed Marcouh in reactie op uitlatingen van partijbestuurslid Fouad Sidali. Sidali had in een tweet Wilders vergeleken met Hitler en heeft die vergelijking teruggenomen.
De vergelijking die ik maakte is ongepast en had ik niet mogen maken. Men moet wel beseffen welke emoties de uitspraken van Wilders oproept
— Fouad Sidali (@FouadSidali) 14 maart 2014
Vreemd.
En dat ‘vreemd’ slaat niet op de vergelijking van Wilders met Hitler, maar op de ingetrokken keutel van Sidali. Sidali doet namelijk precies wat Marcouch graag ziet; het debat aangaan. De vergelijking is daarbij een stijlfiguur en debattechniek. Of die vergelijking juist is en hout snijdt, is nu juist onderdeel van dat debat. Dwingen om een uitspraak terug te nemen, heeft niets met (eerlijk) debatteren te maken, maar neigt naar een drogreden. Het argument dat een argument niet kan, zonder dat argument te onderbouwen (bent u daar nog?) is de dood in de pot van het politieke twistgesprek.
De dood in de pot omdat Marcouch twee tegenstrijdige dingen zegt: a) je moet een politicus in het debat bestrijden, maar b) in dat debat zijn sommige argumenten niet toegestaan en moet het debat eigenlijk stoppen. Mag je dan sowieso niet vergelijken? Mag je nooit vergelijken met Hitler (en wel met Pol Pot, Mao, George Bush of Janmaat)? Het wordt Wilders zo wel bijzonder eenvoudig gemaakt. Hij hoefde het debat helemaal niet aan te gaan (dat hoeft0ie sowieso niet als-ie er geen behoefte aan heeft. Maar nu hoeft hij ook dat niet eens te motiveren.) Hij gaf Spekman een welgemeend complimentje en Sidali gratis advies:
Sidali teruggefloten door Spekman, neemt woorden terug. Verstandig. Vertrek naar Marokko zou nog verstandiger zijn. pic.twitter.com/Eo6mriyRti
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) 14 maart 2014
Let wel: ik pleit hier niet voor de vergelijking (ik vind die vergelijking op te veel fronten mis gaan) maar ik ben er ook op tegen dat die vergelijking a priori geen onderdeel van het debat zou mogen zijn. Wilders wordt vergeleken met Hitler, het is aan hem om daarop te reageren en te onderbouwen waarom die vergelijking mank gaat (net als dat een meer voor de hand liggende vergelijking tussen bijvoorbeeld Hitler en Stalin hopeloos mank gaat, lees het fantastische The Dictators van Richard Overy). Het verwerpen van de vergelijking zonder onderbouwing heeft echter niets met debatteren te maken. En precies dat maakt Marcouchs opmerking zo paradoxaal; zijn belangrijkste argument om vooral te debatteren is het verwerpen van een argument op basis van vergelijking.
Dus: Sidali mag Wilders met Hitler vergelijken en Wilders mag wensen dat Sidali naar Marokko vertrekt. Het is allemaal geen fraai discourse, maar ook geen reden om dan mensen maar het zwijgen op te leggen. Ben trouwens wel benieuwd welke argumenten Spekman heeft gebruikt om Sidali te overtuigen dat de Hitler-vergelijking een no go is. En wanneer Sidali het hoofd heeft gebogen om publiekelijk zijn excuses aan te bieden. <<