Vast onderwerp bij kopje koffie met vrienden: de laatste, uitgewisselde tweets nog eens samen verdiepen. Tweets vragen duiding – zoals alles in de werkelijkheid.
Internet oppervlakkig? Nee, natuurlijk niet. Twitter oppervlakkig dan? Ook niet. Er zijn vast tweets die tot mij diep in gedachten doen zinken. Wat is je punt dan? Nou, dat uitingen op internet (zoals deze post) vaak toch nog een laag van verklaring noodzaken. Tweets zijn uitermate geschikt voor het wanneer en waar, maar waarom en wie blijft vaak aan de oppervlakte. Niet vreemd, want Twitter is niets minder dan een nieuwe werkelijkheid en die behoeft, net als al die andere werkelijkheden, duiding.
Ik vind een tweet vrij concreet. De schier onoverzichtelijke stroom tweets maakt het voor mij wel minder behapbaar allemaal. Ik mis een autoriteit met overzicht, die mij aanraadt deze tweets of dit #onderwerp wel, maar die tweets en dat #onderwerp (nog) niet te volgen (zou mooi zijn als in WordPress #onderwerp je direct op het juiste spoor zet – als was alles gevolgd door # een link). Ik mis op internet een voorpagina met een opening (belangrijk!) en één beeld (belangrijk!). Internet is niet oppervlakkig, alles is allemaal even belangrijk. Daar heb ik steeds meer moeite mee.
Dat is internet, zullen velen denken. Internet is het resultaat van de afweging dat dit wel en dat niet belangrijk is. De autoriteit; dat zijn wij allemaal. En daar zit voor mij precies de kneep: ik jaag op het vormingsproces. Ik tune in op al die particuliere afwegingen. Maar ik kan nergens het product van die afweging vinden. Dat product is het proces en de zoektocht tegelijkertijd. Tenminste, nog niet. In ieder geval niet onder de 227 mensen die ik op Twitter volg. Dus: veel koffie drinken met vrienden. Want daar krijg ik die conclusies wel. <<