Vandaag scheen de zon. Op de radio zijn volgens een spotje koeien aan het dansen. Heel Leiden en omtrek vertrok daarom naar geitenboerderij ‘t Geertje in de polder. In no time stond die dus vol met auto’s. Op de boerderij snoven de stedelingen het landleven op. Je kon over de hoofden lopen.
Kleuters doken vol enthousiasme in de hokken vol geiten. Geen kleuter kwam in de knel tussen de kuddedieren die blijkbaar heel wat gewend zijn. Ze waren vrij gelaten onder de busladingen stedelingen die voetje voor voetje door hun woonkamers schuifelden. Daartussen liepen pony’s (“Pas op! Pony’s kunnen bijten!”) af en aan. Op hun rug huilende kinderen wiens ouders te lang in de rij hadden gestaan voor een kaartje om de angst van hun kroost serieus te nemen.
Dit, dacht ik, kan toch niet het beeld zijn dat deze stedelingen van het platteland hebben? Een pretpark vol geiten, een paar paarden, gevogelte en varkens? Het zou toch niet waar zijn dat de stedeling die hier naar toe gaat, met het idee vertrekt dat alle boeren zelf kaas maken, in de schuur pannekoeken bakken en roeiboten verhuren? Hoe communiceer je het ‘werkelijke’ platteland? Die agrarische industriele sector waar met hard werken miljoenen worden verdiend?
Want dat is het werkelijke platteland. Maar niet hier en niet nu. Alleen dichtbij grote steden werkt de illusie van het Geertje. Alleen in het groenste stadspark ter wereld – het Groende Hart in metropool Randstad – werkt de farce dat alle boeren zelf hun kaas maken. Alleen vanmiddag zag ik honderden mensen zich vol overgave in die illusie onderdompelen. Dat is hun beeld van het platteland en daarom mag het van hun ook nooit meer veranderen. We zijn tegen varkensflats omdat we toch op het Geertje zien dat varkens de ruimte moeten hebben. Maar we kopen natuurlkijk niet dat dure varkensvlees in de kampwinkel …
INTERMEZZO: Talloze keren door een kleuter in je ogen te worden gestoken, aan je staart en oren worden getrokken, in je buik te worden geschopt, stro over je hoofd te krijgen, je kinderen worden opgetild, vallen, struikelen, stoten zich … Of onbewegelijk wachten tot je weer gemolken wordt? Ik kan niet kiezen – maar een ding is zeker: ook op het Geertje is dierenleed.
Voorlichting en beeldvorming – ik zeg sluiten die modelboerderijen die geen enkel recht doen aan de werkelijkheid. Want op welke boerderij lopen in vredesnaam honderden stedelingen rokend en gillend van stal naar stal? Niet waar ik vandaan kwam. Daar mocht ik sowieso niet in de stal als ik er niet iets te zoeken had. <<