Ze vliegen om je oren, de live blogs. Het was mij tot ongeveer een half uur geleden een raadsel waarom we het niet gewoon met radio oploste. Is live bloggen niet meer dan het heel snel weergeven van wat er precies gebeurt? Die ‘fout’ heb ik dus gemaakt, net, bij het afscheid van Herman Cain. Hij is een van de kandidaten in de race om de nominatie om namens de Republikeinen de strijd met Obama aan te knopen. Management samenvatting van zijn gedwongen afscheid: vijf vrouwen en getrouwd zijn, da’s te veel.
Maar nee, live bloggen is niet hetzelfde als geschreven radio. Want er gebeurt veel rond zo’n belangrijk event als het stoppen van een presidentiële campagne. Niet alleen ter plekke (de speech, de massa die schreeuwt, de emoties), ook virtueel – op Twitter en andere sociale media. Live bloggen vraagt dus al gauw een man of wat. Om al die stromen tot één relevante nieuwsstroom te reduceren. Dat vraagt veel selectie. Live bloggen, net als live radio, kan verzanden in een zo letterlijk mogelijke weergave van wat er precies gebeurt. Niet iedereen zit daar op te wachten – beter is om meer te bieden dan wat er gebeurt. Namelijk alles waardoor we de live gebeurtenis nog beter begrijpen. Dat is de journalistieke meerwaarde. En dat is lastig. Bleek. <<