De Belastingdienst zou bij de bezuinigingen van Balkenende (de operatie-Becker) op het aantal ambtenaren buiten schot blijven. De organisatie had al te veel reorganisaties achter de rug en het was al een paar keer goed fout gegaan bij de dienst. In 2008 en 2009 was ze niet uit het NRC te slaan. In 2008 merkte, toen nog staatssecretaris, De Jager op dat de dienst toe was aan ‘rust‘.
En nu is het wachten op de media-comeback van zijn stokpaardje. De rust is in ieder geval over. Het bleek appeltje-eitje om met naam, geboortedatum en Burger Service Nummer van een ander rekeningen waarop de Belastingdienst toeslagen overmaakt, te wijzigen. Zo kregen mensen de toeslagen van anderen waar zij zelf geen recht op hadden. De vraag is of het bij de Belastingdienst sinds lang weer mis ging of dat de organisatie gewoon tijdelijk van de radar verdween, druk dat journalisten waren met andere zaken.
Eigenlijk maakt het antwoord op die vraag natuurlijk niet uit. Met de zwaardmacht (politie, leger) vormt de Belastingdienst het DNA van de staat. Kijk maar in België, waar belastingontduiking nationale sport nummer één is. Nederlanders betalen grif, onder veel gemor maar desondanks trouw hun belastingen. Maar als de organisatie zo lek als een mandje is en het vertrouwen in haar ICT (het DNA van de dienst) verdwijnt, heeft niet alleen minister De Jager een probleem, dan heeft de Staat der Nederlanden dat ook. Burgers die massaal weigeren belasting te betalen is net zo funest als een run op banken.
Het is hopen dat deze Griekse taferelen bij de Nederlandse Belastingdienst snel het hoofd worden geboden. Pijnlijk is dat in deze De Jager van begin tot eind verantwoordelijk is. In 2008 maakte hij de dienst speerpunt van zijn staatssecretariaat. Nu is hij minister en kijkt toe hoe de virtuele beveiligingsmaatregelen stuk voor stuk worden gesloopt of, erger: helemaal niet blijken te bestaan. Misschien is het tijd voor een parlementair onderzoek, voordat, door gebrek aan inkomsten, er op het Binnenhof helemaal niets meer te verdelen is. <<