Veertig dagen geleden weigerde de Amerikaanse minister van Financiën Henry Paulson een verband te leggen tussen de instabiele, financiële markt enerzijds en de reële economie anderzijds. Bush kon er vier dagen geleden niet meer omheen. De Amerikaanse autoindustrie last beide grootheden onlosmakelijk aan elkaar.
“We moeten een onderscheid maken tussen het financiële systeem en de reële economie”, zegt de Amerikaanse minister van Financiën Henry Paulson Jr. in het interview met Jim Lehrer van NewsHour (PBS) op 13 november 2008. Zijn beleid – de impuls van 700 miljard – was bedoeld om het bancaire systeem te stabiliseren. Niet om de reële economische problemen op te lossen. Bush legt in zijn podcast op 20 december tussen de credit crunch en de recessie wel een verband. “De autoindustrie heeft het zwaar en de crisis in het financiële systeem verergert de situatie alleen maar.”Ik lig diep weggedoken onder mijn dekens en luister naar beide podcast.
Ondergedoken
Een uur lang de hijgerige stem van Paulson in mijn oren. Ingrid en Teun slapen diep. Otto schraapt zijn keel en draait zich nog eens om. Ik kan mijn toestel niet uitzetten. Na een stukkie Transformers (film) nu (heel crossmediaal) de Amerikaanse minister van Financiërn op afroep. Je zou zeggen – wacht tot morgen met luisteren als het tijdstip toch niet uitmaakt. Maar helaas – dat gaat niet. 01:17 zie ik rechtsboven in het scherm van de N96. Straks om 07:00 staat Otto met zijn handen in de lucht: “Ik ben wakkah – kroelen!” De podcast houdt me , hoe aangenaam, uit mijn slaap.
Paulsons draai
Helder en vaak geholpen door Lehrer legt Paulson uit dat de miljardenimpuls slechts bedoeld was om het vertrouwen tussen banken te herstellen, niet om de economie uit het slop te trekken. Paulson was op het moment van dit interview al ‘gedraaid‘. In plaats van het opkopen van de vergiftigde hypotheekproducten a raison de 700 miljard koos hij voor de Europese aanpak: direct geld lenen aan banken om zo hun onderlinge leningen weer op gang te krijgen. Dat geld moet in de economie worden geïnvesteerd.
Verantwoordelijkheid
In het interview koppelt de minister de gewenste stabiliteit van het bancaire systeem echter knap los van de reële econmische problemen. Dat eerste raakt een groep specialisten en, claimt Paulson, is bewerkstelligt door zijn snelle en vakkundige optreden. Voor het wteede is hij niet primair verantwoordelijk. Sterker: het was nooit zijn doel om die op te lossen. Al raakt het alle Amerikanen, daar is hij het zeker mee eens. Hij lijkt huiverig om voor hun situatie de hele verantwoordelijkheid te dragen. Maar nogmaals: tussen de miljardenimpyuls van de Amerikaanse overheid enerzijds en de vele huisuitzettingen en banenverlies anderzijds, zit op 13 november wat Paulson betreft geen direct verband.
Lasnaad
Vier dagen geleden kon Bush de koppeling tussen financiële impulsen en de reële economie niet meer ontkennen. Voor die koppeling zorgde de autoinstrie die in grote problemen in gekomen:”In recent months, the global financial crisis has made these challenges even more severe. Now some U.S. auto executives say that their companies are nearing collapse — and that the only way they can buy time to restructure is with help from the Federal government.” The Big Four lijken de lasnaad tussen de credit crunch en recessie.
Concluderend: “By giving the auto companies a chance to restructure, we will shield the American people from a harsh economic blow at a vulnerable time. And we will give American workers an opportunity to show the world once again that they can meet challenges with ingenuity and determination, and emerge stronger than before.” Dus toch een miljardenimpuls om de reële economie op de rails te krijgen. Dat voor ‘s werelds kampioen vrije marktdenken. Het kan verkeren. <<