Rutte versprak zich voor vijftig miljard euro. Een ‘detail’? Eerder een gat in de dijk waar geen Jantje Brinker tegen is opgewassen. Dus moest Jan Kees de Jager in een brief aan de Kamer duidelijkheid verschaffen. Ook dat lukte niet, want gisteren kwamen Kamerleden terug van reces voor een technische briefing. Probleem: die sessie overtuigde evenmin.
De reddingsoperatie van Griekenland krijgt deze regering maar niet helder over het voetlicht. Hoeveel moet wie nu precies hoe lang betalen? Het zijn toch hele eenvoudige vragen en die blijken moeilijk tot niet te beantwoorden. De ‘details’ zijn blijkbaar zo complex, dat er van parlementaire controle nauwelijks sprake kan zijn, al zou de Kamer het willen. Wat rest is vertrouwen by default: we kunnen niet anders dan de zegen geven, onze billen samenknijpen en bidden dat het allemaal goed afloopt. Onacceptabel natuurlijk.
Nu is het publiek niet dom. Onder burgers zijn toch velen met gezond verstand, tijd en kennis van zaken. Terwijl journalisten zich concentreren op het feit dat niemand er in Den Haag een reet van begrijpt, zouden liefhebbers toch best eens door de paperassen van De Jager c.s. kunnen gaan. Ze zouden, al becommentariërend, aantekeningen makend en uitleggend, toch helder kunnen krijgen welke risico’s wij nu precies lopen. Voor elke partij is er wat uit die stukken te halen. En de site waar de crowd aan het analyseren slaat, kan iedereen volgen.
Geen gek idee, zeker gezien de toenemende complexiteit van economische interventies en hun consequenties voor de markt. Ruttes onduidelijkheid zou zomaar een paar AEX-punten kunnen kosten. Als hij er al niet uitkomt, waarom zou je dan je spaargeld eraan toe vertrouwen? De massa aan het werk zetten om beleid helder te krijgen is niet nieuw en in IJsland gaan ze zelfs een stuk verder – daar wordt de massa gevraagd om mee te schrijven met een nieuwe grondwet. Daarmee vergeleken is de neerslag van een Europese vergadering peanuts. <<