Muziek komt niet vaak over de gehele lengte en breedte bij me binnen. Ik kan prima functioneren met op de achtergrond een bandje. Dat lukt niet meer bij The Avett Brothers. Gevonden via de Related Artists-knop van Spotify. Ze slaan me uit mijn wankele evenwicht.
Wat een schoonheid. Wat een eenvoud. Bluegrass meets blues meets een vleugje country. ‘Tuurlijk – we zijn met The Avett Brothers wel in tijd, maar qua stijl niet veel verder opgeschoten dan The Allman Brothers. Maar is het erg als een nieuwe band de draad gewoon oppakt en verder gaat? Het kan me geen reet schelen, zolang ik maar die brok in mijn keel houd. I And Love And I is zo;n zeldzaam nummer waarvan je ledematen stilvallen en je blik plots naar de maagstreek trekt. Je blijft er door plakken, maakt niet uit waaraan. Terwijl het een simpel liefdesliedje is, over hoe lastig I Love You zeggen is. Een cliché? Zeker. Maar nogmaals: het kan me geen reet schelen.
Head Full of Doubt/Road Full of Promise is al een even eenvoudig nummer. Een folk-standaard-schema met wat meer power. Een stevige drummer en Hammond-sound-like-orgel vertegenwoordigen de blues. Bluegrass en country zijn vertegenwoordigd door een viool, een grand piano en een banjo waar lustig op wordt gespeeld. En in Ten Thousand Words de nasale stem die country soms zo typeert (of er een karikatuur van maakt). De solo op de akoestische gitaar heeft zeker niet het niveau van Greg Allmond. Anderzijds: er lopen veel gitaristen rond die het er stukken slechter van brengen. Laat ze maar snel naar Nederland kome. Hun nieuwste album, I And You And Love is al een tijdje uit. <<