Ik schreef eerder over het onderscheid tussen live en slow, maar toen had ik nog geen oog voor de organisatorische verschillen: slowblogs en liveblogs kennen een andere organisatie van content blijkt uit gesprekken met een aantal respondenten. Dat zette me aan het redigeren van mijn typologie die ik eerder maakte.
Je hebt een liveblog, een slowblog en een slow blog (met spatie dus). Dat laatste is een liveblog waar maar weinig in gebeurt, dat eerste is een blog waarin erg veel gebeurt en de middelste, het slowblog (zonder de spatie) bericht over een gebeurtenis die toch, gedurende langere tijd, aandacht vraagt, maar te weinig voor een live blog — een snel slow blog dus. Snapt u het nog? Een voorbeeld verduidelijkt misschien wat beter. Want wat heeft een politieke campagne en corona gemeen? Dat er op gezette tijden wat gebeurt wat duiding en context vraagt, maar een voorpagina van een medium nu eenmaal geen veertig berichten over de campagne of corona kan bevatten. Dan grijpt de redactie naar een slowblog.
LETTERLIJK: TYPEN
Als het live/slowblog niet had bestaan, dan was het voor de pandemie uitgevonden. Een slowblog over corona houdt berichten (van enige importantie) bij elkaar. Het geeft updates over de dag en verdiept waar nodig met achtergronden en commentaren – het ‘gidst’ de lezer door de pandemie. Wie op de hoogte wil blijven, logt af en toe aan (of in): slowblogs zijn vaak korter dan liveblogs. Maar, interessanter dan de vormverschillen: het coronablog, zoals meerdere respondenten in mijn tweede deelstudie naar het schrijven van deze blogs refereren, heeft ook een intern effect: omdat het blog door de gehele redactie wordt gevuld, komen alle redacteuren met het format in aanraking. Letterlijk, door te typen in het CMS van het slowblog, en direct, doordat hen wordt gevraagd om input te leveren. Het afgelopen jaar wordt op veel redacties, door veel journalisten, heel veel geleerd over nieuwe conventies die aan live/slowbloggen zijn verbonden.
KANAAL / GENRE
Een slowblog vraagt om een andere werkwijze dan een liveblog die dichter aanzit tegen het schrijven van een (online) artikel. Zo is er is meer ruimte voor duiding en context, en, niet onbelangrijk, staan bronnen veelal klaar (in tegenstelling tot een plotselinge gebeurtenis waarin ook wordt gezocht naar input). Specialisten van de eigen redactie spelen bij een slowblog een grotere rol bij het leveren van content. Een slowblog (voor langlopende ‘kwesties’) is m.i. eerder een kanaal waarmee veelsoortige informatie door de gehele redactie wordt gepubliceerd terwijl een liveblog (voor de acute gebeurtenis) een genre is met gelijksoortiger (snelle, kortere) posts dat door een veel kleinere groep redacteuren wordt geproduceerd.
NIEUWE TYPOLOGIE
Hoe content wordt verzorgd, hangt nauw samen met de vraag of een gebeurtenis spontaan (event driven) is of gepland (media driven) — die dimensie uit mijn typologie blijft hetzelfde. De dimensie of dat korte of langere berichten oplevert, moet dus worden vervangen door een organisatorische dimensie. Kortere of langere berichten zijn geen oorzaak, maar het gevolg van een gebeurtenis. Dus onderscheid ik nu de dimensie waarlangs een redactie haar werk organiseert, met als uiterste de gehele redactie die meeschrijft of enkele dedicated journalisten die het blog verzorgen (en de rest op aanvraag en incidenteel). De typologie levert dan (weer) vier kwadranten met tussen haakjes typen gebeurtenissen.
- 1) event-driven/collectief (revoluties, opstanden, oorlog) – slowblog
- 2) event driven/dedicated (aanslagen, rampen) – liveblog
- 3) media-event/collectief (campagne, pandemie) – slowblog / slow blog
- 4) media-event/dedicated (wedstrijden, debatten) – liveblog / slow blog
—
