270 kiesmannen (en -vrouwen) heeft een kandidaat nodig om president van Amerika te worden. In totaal zijn er over 50 staten 538 te verdelen, dus leiden er vele wegen naar het Witte Huis. Het is zaak om het juiste pad te plotten. Aflevering 4: Mental.
John Bolton. Lees zijn boek maar — John Bolton (Nationaal Veligheidsadviseur-voor-even) was nog harder jegens Rusland en China. Trumps opmerking dat er niemand harder wil optreden tegen beide landen, klopt dus niet. Tenminste, die claim staat met het verschijnen van The Room Where It Happen op zijn minst ter discussie. Maar gelukkig heeft de president een perfect functionerend geheugen. In onderstaande clip gaat hij minutenlang door over een rijtje woorden dat hij voor een geheugentest uit zijn hoofd moest leren en elke twintig, vijfentwintig minuten moest herhalen.
Het rijtje is overigens na één keer al vrij eenvoudig op te lepelen: persoon, vrouw, man, camera, tv. Dat komt omdat het niet vijf woorden zijn, maar deze logisch kunnen worden geclusterd in twee groepen, een over mensen (personen: man, vrouw) en de logische combinatie van camera en televisie. Kijk, zo scoor ik ook. De artsen vonden het ‘amazing’, en wilden weten ‘how do you do that?’ Nou, omdat Trump er naar eigen zeggen ‘mentaal bij was’. Dan stelt hij voor dat Biden de test ook afneemt, om probleemloos door te gaan naar zijn harde opstelling jegens China en Rusland. “I’ve got a perfect mark, very few people can do that, it is not that easy!”
Misschien kan Biden de test uitruilen tegen de belastingopgave van Trump.
Hoe dan ook, over de ‘mentale kracht’ en het ‘consequent redeneren’ van de president is een boek verschenen waaruit vooral een beeld wordt geschetst van een nerveuze staf die probeert om de een-op-eens met Xi en Poetin tot een minimum te beperken om ernstige (publicitaire en politieke) ongelukken te voorkomen. Daarin ook de smekende Moon (Zuid-Korea) en Abe (Japan) om vooral niks weg te geven aan Kim Jung-un (Noord Korea) die een top in zijn schoot geworpen krijgt (in Shanghai) omdat Trump dat zo graag wil (en al direct op 1-0 achterstaat). Maar steeds blijkt wat Trump doet een afgezwakte variant te zijn van wat John Bolton voorstelt. Wie het laatst met Trump spreekt, krijgt kansen om keihardere koersen enigszins af te zwakken. De deep state zijn ministers en staatssecretarissen die Trump zelf koos: Mattis, Pompeo, Kelly, om er een paar te noemen.
Maar hoe geniaal is Trump dan?
Memoires zijn fijne herinneringen aan veelzeggende incidenten die door de actualiteit waren overwoekerd. Weet u nog, de slip of the tongue na een bijeenkomst met Poetin in Helsinki, waar Trump tegen de verzamelde pers zegt de Russische president te geloven als hij zegt niets met de inmenging in de verkiezingen van 2016 te maken te hebben gehad? Trump zet zijn eigen inlichtingenapparaat te kakken, Poetin loopt glimlachend de zaal uit … Jip, je moet onder internationale druk scherp zijn. Heel scherp. Want voor je het weet heb je beleid geschapen (we stappen uit een het INF-akkoord over korte- en middenlange afstandsraketten met Rusland), niet na overleg met adviseurs, maar in antwoord op vragen van een journalist. Nog maar te zwijgen over Boltons domme (naar eigen zeggen, hele domme) fout om te laat de tweets van de president serieus te nemen. Het blijkt een primair kanaal voor beleidscoördinatie, zowel naar binnen (Witte Huis), als naar buiten (`diverse ministeries).
Boltons belang ligt overduidelijk bij de internationaal politieke koers van Amerika — die is niet geholpen bij een president-zonder-idee, zoveel is na een paar bladzijden al wel duidelijk. Maar wat is Boltons idee dan? De wereld is een anarchistische broedplaats van belangen die zonder duidelijke afschrikking gist en borrelt en elk moment tot ontploffing kan komen. Alleen een sterk Amerika is in staat om de deksel op de pan te houden door afschrikking en optreden. China, Iran, Noord-Korea en Rusland zijn de staten die scherp in de gaten moeten worden gehouden en waartegen hard moet worden opgetreden; Europa, Japan en Zuid-Korea zijn onwillige bondgenoten die je voor het blok moet zetten om daarbij te helpen. Alles (alles) wat hint op overleg of rule based systeem is naïef en een directe bedreiging voor Amerikaanse belangen en burgers.
Bolton rekent dan ook net zo hard af met Obama als met Trump. Ik snap wel waarom hij is opgestapt: het moet een voortdurend teleurstelling zijn te worden geconfronteerd met zoveel stupiditeit in een ruimte (het Witte Huis) als jezelf zo helder en duidelijk de lijnen ziet. Maar die genialiteit van Bolton is naast de huidige president ook niet zo heel moeilijk. Of misschien toch wel: persoon, man, vrouw, camera, tv …