Thierry Baudet moet er een beetje mee in zijn maag zitten: een omroep die het debat niet aangaat en bij voorbaat de stekker uit een documentaire trekt. Dat had met meer retorisch vuurwerk gemogen en een langgerekte discussie over objectiviteit en onafhankelijke journalistiek. Dat past bij zijn mensbeeld (als intellectueel): we komen alleen verder als meningen botsen. En hij had er politiek garen bij gesponnen. Een debat over het cultuurmarxistisch gehalte van de omroep is wenselijker dan het tegenhouden van een documentaire.
Nu is de angel er al uit nog voordat-ie er echt heeft ingezeten. Doodzonde.
BNNVARA gaat in ieder geval de geschiedenis in als een omroep met slappe knieën. Vreemd, want beider naamgevers hebben een moediger geschiedenis. Boegbeeld Bart de Graaff durfde de rand op te zoeken en ging er soms over. De VARA is nooit wars geweest van een linkse spotlight op de werkelijkheid; dat was zelfs haar raison d'etre. De fusie-omroep trekt liever de keutel in dan het maatschappelijk (relevante) debat aan te gaan. Kan je relevant zijn, ga je bij je constituerende uitzending al direct de mist in.
Waarom dit ongenuanceerd cynisme? Omdat ik moet denken aan al die journalisten die onder veel lastiger omstandigheden, met grotere angsten andere keuzes maken. Die bereid zijn om materiaal te leveren waarover wel over kan worden gedebatteerd; zonder botsing geen progressie, zonder alternatieven geen verbetering. Journalisten die bang moeten zijn van hun bed te worden gelicht, maar desondanks hun producties tonen en over debatteren.
Waar is BNNVARA nu precies bang voor?, wil ik dan graag weten. Voor een beetje Haagse tegenwind? Waarom was de documentaire tot vandaag nog een goed iedere, maar sinds vandaag niet meer? Mijn cynisme ten top: er is vrees ik geen antwoord dat mij ervan kan overtuigen dat voor deze beslissing een waardig argument bestaat. Überhaupt.
Een veel gehoord argument is dat er geen publiek geld moet naar propaganda. Probleem is dat de opdracht al was vergeven: we hebben al betaald. Omgerekend waarschijnlijk een paar cent, maar laat ons dan ook de documentaire/propagandafilmpje maar zien. Om te bepalen of sprake is van subjectieve afhankelijkheid, moeten we toch eerst de inhoud kennen. Daar kan zelfs Baudet het mee eens zijn. En de filmmaker ook. Laat ons dus zien waarover we het hier hebben. <<