,,Ik wil geen bende achterlaten”, tekende politieke redacteur Frank Hendrickx (Volkskrant) op uit de mond van Hans Spekman. ,,Alsjeblieft leden, laten we het nu zorgvuldig doen.” Of hij tot oktober dit jaar de reorganisatie die hij was gestart ook mocht afmaken. Daar komt na de historische verkiezingsnederlaag een flinke klus bij: met negen zetels in de Tweede Kamer zit de PvdA te ruim in het jasje dat voor 38 zetels op maat was gesneden. Dat wilde Spekman graag zelf reorganiseren. Bijna tweederde van de leden, zaterdag 18 maart bijeen in Utrecht, gaf Spekman de maanden waarom hij vroeg. Dat is mijn inziens onverstandig.
GroenLinks leegzuigen
‘s Avonds, bij Nieuwsuur vond campagnestrateeg Hans Anker dit ook onverstandig. Niemand moet nu bij de PvdA over zijn graf regeren (dat zei Anker niet, maar bedoelde hij wel). Hij wilde nieuw elan: een jonge, frisse voorzitter die op heel natuurlijke wijze via sociale media GroenLinks kon leegzuigen. Een aloud militair-strategisch adagium: generaals en strategen vechten in elke nieuwe oorlog hun vorige nog eens uit. Klaver had jongeren aan zich gebonden – daar lag nog groeipotentieel, blijkbaar. Anker zag kansen.
Kijk scherper
Ergerlijker was Ankers denken in kanalen en niet in de boodschap. Sociale media is geen doel op zich, maar een middel dat mogelijkheden biedt de boodschap heel specifiek naar een doelgroep toe te snijden. Dat veronderstelt dat de PvdA weet welke boodschap dat is en wie daar gevoelig voor is, vragen die nu nog los staan van de vraag wie dat dan moet doen. En als je de kunst bij GroenLinks afkijkt, kijk dan net even scherper.
Politiek talent
GroenLinks koos na de diepe crisis van Sap voor een bedaarde, oude, wijze man: Bram van Ojik. Hij stelde eerst orde op zaken binnen de partij. Hij won zelfs de titel van Politiek Talent; het kan verkeren. Hij bufferde tussen de chaos na Halsema’s vertrek en de pogingen van Sap er wat van te maken en de komst van Jesse Klaver. Hij plaveide de weg voor het talent van deze campagne, overwon weerstand binnen GroenLinks voor deze snotneus en zette hem niet, zoals de PvdA met Asscher heeft gedaan, vol in de wind.
Stempelen
De PvdA heeft ook zo’n buffer nodig: geen zittenblijver (Hans Spekman) dus en ook nog geen jonge, frisse knul (een Jesse Klaver, maar dan als voorzitter). Eerst even de boodschap en de doelgroep. Laat Asscher een duidelijker stempel op die partij drukken. Net als een voetbaltrainer niet alleen het eerste traint, maar de hele club achter het belangrijkste elftal organiseert: van lijnentrekker tot linksbuiten, van jeugd tot senioren. Kortom: laat Asscher Spekmans klus afmaken. Met 9 zetels in de oppositie heeft hij er genoeg tijd voor. <<