Zijn donkere krullen en pose doen denken aan Jim Morrison, zanger van The Doors. De beeldrijm met de iconische foto van de zingende uber-hippie wordt natuurlijk niet zomaar gekozen. Rolling Stone wil opvallen in de schappen en de afbeelding van een van de Boston Bombers had dan ook een direct effect – fel debat over de opvallende coverkeuze.
Maar ook dit verkoopargument, dat aan de keuze voor de foto ten grondslag zou liggen, is slechts een argument in een discussie over journalistieke waarden en normen.
Veel Amerikanen vielen over de keuze van Rolling Stone, het lijfblad over de Amerikaanse populaire cultuur, om Dzokhar Tsarnaev (een van de Boston Bombers) op de cover te plaatsen. Teveel eer voor een terrorist, verheerlijking van blind geweld – de commentaren logen er niet om. Dat debat, claimen Joy Jenkins en Edson C. Tendoc Jr. in hun onlangs verschenen studie, toont aan dat ook het publiek bepaalt wat journalistiek is, wat is toegestaan en wat niet.
Beide onderzoekers destilleerden uit het online debat over de cover vier dominante onderwerpen: media routines, journalistieke taakopvatting, mediageschiedenis en de culturele betekenis van de cover van een magazine. Ziedaar het belang van online commentaar voor een beter begrip van de journalistiek, want daarover gaat ‘The power of the cover: Symbolic contests around the Boston bombing suspect’s Rolling Stone cover’.
Zo bepleitte een deel van de Rolling Stone-lezers dat deze cover, gezien de actualiteit en het verhaal in het magazine, onvermijdelijk was en nog maar eens het belang van het onderwerp (terrorisme van eigen bodem) aangaf. Tegenstanders stelden dat het verhaal en de actualiteit ruimte liet voor andere keuzes dan de ‘verheerlijking’ van Tsarnaev – juist vanuit het besef welk belang een cover van een tijdschrift nu eenmaal heeft.
Anderen stelden een fundamentelere vraag: past het bij Rolling Stone om sowieso over zo’n serieus onderwerp als terrorisme te schrijven? Het blad gaat toch vooral over populaire cultuur? De critici trokken een duidelijke grens tussen muziek, film en vermaak enerzijds en terrorisme, politiek en veiligheid anderzijds. Zij vonden echter al snel lezers die wezen op de rijke onderzoeksjournalistieke geschiedenis van Rolling Stone. Dit verhaal paste in een lange traditie waarin schrijvers van het blad de actualiteit van Amerika ontleden en niet alleen de soundtrack daarvan.
Het debat over wat wel en niet binnen de journalistieke grenzen valt, wordt zo bezien niet alleen op redacties gevoerd, maar ook onder het publiek dat zeer wel in staat blijkt om samenhangende argumenten voor of tegen journalistieke keuzes, geschiedenis, rol- en taakopvatting of de symbolische waarde van een cover te voeren. Met de studie tonen Jenkins en Tedoc aan dat journalistiek handelen niet alleen een interpretatie van de werkelijkheid biedt, maar ook interpretaties van (en voor) journalistiek handelen: journalistiek wordt bedreven door professionals, maar zeker ook bepaald door het publiek. Daartussen vaak heel interessante discussies, soms verstopt onder een laag verontwaardiging en gescheld, maar daarmee niet minder waardevol voor een beter begrip over en voor het vak journalistiek.