De grens tussen privaat en publiek is lastig te trekken. Je zou het de positieve en negatieve vrijheid van Berlin als uitgangspunt kunnen nemen. Volgens Berlin is het antwoord op de vraag What, or who, is the source of control or interference that can determine someone to do, or be, this rather than that? positieve vrijheid.
Het is de vrijheid ‘om’ en die is levensgevaarlijk. [inlinetweet prefix=”” tweeter=”” suffix=””]Positieve vrijheid dwingt[/inlinetweet]. Als u pas vrij bent na het volgen van een opleiding, dan dwing ik u tot het volgen van een opleiding, om u vrij te laten zijn. Ziet u? Er gebeuren op deze manier vreselijke ongelukken. Want nu moet u van mij naar school en daar heeft u helemaal geen zin in.
Nee, beter is het om uit te gaan van de negatieve vrijheid. Dat is het antwoord op de vraag What is the area within which the subject – a person or group of persons – is or should be left to do or be what he is able to do or be, without interference by other persons? Het is de ‘ruimte’ waarbinnen je mag doen en laten wat je wilt.
Die ruimte is uiteraard gedefinieerd (en over de omvang kan je een aardige boom opzetten). Maar toch. De vrijheid is weliswaar eindig, daarmee ook mogelijke ongelukken die er uit voort kunnen komen. Mijn WhatsApp valt binnen Berlins negatieve vrijheid. [inlinetweet prefix=”BLOG ” tweeter=”” suffix=””]De WhatsApp van mijnheer Visser – beter bekend als ‘Geile Geurt’ niet[/inlinetweet]. Aldus het bericht in de (onvolprezen) Binnenlands Bestuur:
De gemeenteraad van Den Helder moest er uiteindelijk aan te pas komen om wethouder Geurt Visser (Stadspartij) de laan uit te sturen. “Geile Geurt” zou seksueel getinte berichtjes gestuurd hebben aan vrouwen. De Stadspartij lijkt intussen voor een scheuring te staan wat de coalitie weer in gevaar kan brengen.
Geurt had al ontslag genomen, de hele papierwinkel die daarbij komt kijken was al afgerond. Maar Geurt kwam terug op zijn besluit. Zijn ontslag moest dus worden bevestigd door de Raad die hem op 1 juni de laan uitstuurde. Het college van Den Helder vond dat allemaal heel vreemd, aldus de brief die zij richting de raad stuurde.
Nu gaat het mij niet om het ontslag van Geurt, maar om de lijn die het college hier in het zand trekt: de lijn tussen privé en publiek en het recht wat zij aan die lijn ontlenen om in te grijpen. Full disclosure: het gaat mij allemaal iets te ver. Die lijn meandert namelijk overbrugt een kloof die zelfs in theorie te breed is.
“Daar de berichten en beelden zich primair in de privésfeer afspelen, maar wel potentieel schadelijk zijn voor het imago van de stad en het openbaar bestuur, is op verzoek van de heer Visser gekozen voor een verklaring zoals die eerder aan u is toegezonden.”
In dat eerste bericht aan de gehele organisatie en de gemeenteraad staat dat Geurt weggaat vanwege persoonlijke omstandigheden, niet vanwege geile foto’s of mogelijk zelfs filmpjes (‘afspelen’ zou daar op kunnen duiden). Sterker: de zin waarin de gemeente ‘open kaart’ speelt en het politieke lot van de wethouder bepaalt, grenst aan een Heideggeriaanse mystificatie.
Want hoe kan je beelden hebben die zich primair in de privésfeer afspelen (en daar dus moeten blijven) , maar toch schadelijk zijn voor de stad en het openbaar bestuur? Wie bepaalt die causaliteit?
Tussen beide grootheden – de WhatsApp van Geurt enerzijds en het openbaar bestuur anderzijds – past een onderzeeboot van de Walrusklasse. Nogmaals: What, or who, is the source of control or interference that can determine someone to do, or be, this rather than that? Zeker als u weet dat niemand aangifte heeft gedaan of een klacht heeft ingediend. Dat leek wel even zo – maar bleek een leugen.
“Omdat zijn collega’s hem vertelden over ingediende klachten had hij vorige week zijn conclusies getrokken en om zijn gezin te beschermen zijn ontslagbrief gestuurd. Hij kan hier juridisch overigens niet op terugkomen. Maar nu geen officiële klachten bleken te zijn ingediend, zou Visser naar de Rijksrecherche zijn gestapt om aangifte te doen tegen zijn medebestuurders.”
Een politiek spel, dus. Een andere conclusie is er niet. Want als het college het negatieve vrijheidsprincipe had omarmt, dan had zij helemaal niets met de beelden op Geurts WhatsApp hoeven doen. Die WhatsApp is immers privé. Wat daarop staat, gaat niemand wat aan. Maar het college koos een andere strategie: wat op informatiedragers staat, kan schadelijk zijn voor de stad en het openbaar bestuur.
Om schade te voorkomen, kunnen wij eigenaren van die informatiedragers de laan uit sturen. Desnoods met de hulp van een leugentje, want dan doet-ie het lekker zelf. Dag Geile Geurt. Ik vrees toch dat de hele affaire schadelijker is voor het beeld dat Nederland nu over Den Helder heeft dan de plaatjes op de telefoon van Geurt ooit had kunnen veroorzaken.
VOORTSCHRIJDEND INZICHT Geurt sproeide zijn porno rond. Ook dan doet Berlin zijn werk. Want de vrijheid om de porno te verspreiden (positieve vrijheid) is schadelijker dan de wens daarvan gevrijwaard te blijven en deze niet (negatieve vrijheid) te krijgen … Wil je die porno wel, kan je altijd afsprakensysteem Geurt maken of zelf op zoek. Beredeneerd vanuit Geurt is er van alles aan de hand met de bizarre procedure, beredeneerd vanuit de slachtoffers is het verhaal klip en klaar: dag Geile Geurt!