Je hoeft niet in Amerika te zijn om tot de haarvaten van de campagne door te dringen. Dat is een stelling. En om die stelling te bewijzen, verslaan we de strijd om het Amerikaanse presidentschap in 2016 vanachter onze computer en geen stap daar vandaan. Aflevering 1: David Axelrod waarschuwt voor de Clinton-hype.
Het is een vuistdik boek, Believer, van David Axelrod, de voormalige politiek strateeg van Obama. Zo’n boek moet worden geplugd, want niets verkoopt zichzelf. En dat levert een mooi een-tweetje op. Presentatoren kunnen Axelrod gratis commentaar vragen op de campagne voor de verkiezingen van 2016. Axelrod kan proberen zijn boek aan te prijzen. Dus vraagt Katie Couric (Yahoo Global News) naar de beste strategie voor Hillary Clinton. Iedereen wil haar als kandidaat, toch? Ja, zegt Axelrod, maar de warme betrokkenheid komt niet vanzelf. Sterker: hij ziet zelfs een gevaar in het onverholen enthousiasme waarmee sommige groeperingen haar op het schild proberen te hijsen.
“I think the greatest challengers she faces are her own challenges…I’ve said many times that Hillary Clinton was a bad candidate in 2007 when she was kind of cloaked in this presumption of inevitability, and therefore very cautious. And she carried her candidacy like a porcelain bowl and didn’t wanna drop it and didn’t venture much.”
Zegt dit nu iets over Clinton of over Axelrod? Waarschijnlijk dat laatste: hij erkent in zijn memoires namelijk ook Obama van een zegetocht af te hebben willen houden. Obama was niet herkozen voor het Huis van Afgevaardigden en dat vanuit een zwart kiesdistrict. Nu wilde de man, die zijn naam op één lettergreep deelde met Amerika’s meest gevreesde en gezochte terrorist, een trede hoger: de Senaat.
“After all, he had just failed badly in a House race in a largely black district. Now he wanted to aim higher — a black man from the South Side of Chicago with no money, no statewide organization, and precious little name recognition”, schrijft hij in zijn boek. Axelrod heeft de gewoonte om iedereen een kiss of death te geven om vervolgens toch te worden aangenomen om de zege veilig te stellen.