Een burgemeester die flirt met een jonge man: schande! Maar waarom precies? Omdat de burgemeester er nog lang niet aan toe is. Vindt Rutger van PowNed. DEEL 2: juiste methode, verkeerde invalshoek.
“Wat bleek? Bij de eerste ontmoeting … ging het eigenlijk al direct over het sociaalmediagebruik van de burgemeester”, zo leidde Rutger de ‘ontmoeting’ in tussen de bron van PowNed en burgemeester van Maastricht Onno Hoes. Het was tijd voor de beelden met de verborgen camera. Na de inleiding (zie vorige post) werd het tijd om barbertje op te hangen. Het gaat om direct messages die door Hoes ‘heel bedachtzaam’ werden gewist. Dat moet dan de opmaat zijn voor de normoverschrijding waarnaar het halverwege het item nog altijd raden is. We zien Hoes binnen komen lopen, onder in beeld het (vreemde) onderschrift ‘Daten met een verborgen camera’ (volgens mij is het een date met Hoes …). Het gesprek begint.
“Op Facebook heb je privé en zakelijk, want je hebt ook gewoon een privéleven“, zegt de bron. Blijkbaar niet, want de man heeft een camera omhangen van PowNed. Op twitter staat bij Hoes’ zijn functie (burgemeester), ‘maar ik raak je toch op een privévlak’, zegt de bron. Hoes beaamt. Bron: ‘Met wat je stuurt, moet je oppassen! Vandaar de keus om te reageren vanuit een privébericht.’ Hoes beaamt. Probleem: die directe boodschappen komen binnen per mail op het stadhuis. ‘Dat snappen mensen niet.’ Nee, want het werd wel wat schunnig, zegt de bron. ‘Daarom’, zegt Hoes. We zien een burgemeester hier zijn privédomein verdedigen door directe berichten met schunnige inhoud aan het oog van medewerkers op het stadhuis te onttrekken. We zijn nog altijd mijlenver verwijderd van een transgressie die alleen door een verborgen camera ontsloten kan worden.
‘Kijk, als het helemaal privé was … oké’, zegt Hoes met een mond vol salade (?). ‘Maar zo’n gemeenteraad in het verre Maastricht … (onverstaanbaar) … Telegraaf en Show Nieuws enzo, die hebben al helemaal niets met dat thema en dan staat ineens hun burgemeester … dat willen ze helemaal niet weten.’ De gemeenteraad heeft niets met homo’s. Dat is overigens geen uniek probleem voor Maastricht, er zijn veel mensen die niets met homo’s hebben. Zoals deze flirt – PowNed kan er nog altijd niets mee. Hoes geeft immers een schets van de dynamiek waarin je als zoenende, homoseksuele bestuurder in de provincie terecht kan komen. Er is nog geen onvertogen woord gevallen. Terug naar de studio.
‘De gemeenteraadsleden’, zegt Weesie, ‘neemt hij niet bepaalt serieus. Want die zouden weinig afweten van …’ Rutger valt hem bij ‘… Ja! De mensen zouden het allemaal niet begrijpen hoe dat gaat in de homoscene. Dat is allemaal heel ingewikkeld.’ Nou, het ligt niet ingewikkeld, Rutger, het ligt in Maastricht heel eenvoudig: dat moeten ze gewoon niet. Maar je hebt wel gelijk dat die eenvoud het voor Hoes wel heel complex maakt. Zij seksualiteit is immers deel van zijn identiteit. Dat zet je niet uit. Dus complex: zeker! Goed gezien. Als het cynisch is bedoeld: vraag eens aan een homoseksueel in een vijandige omgeving hoe eenvoudig het is om eens lekker jezelf te zijn …
Maar dan komt het: we hebben eindelijk een normovertreding. Eindelijk weten we wat PowNews Hoes verwijt. Rutger: ‘En wat ook duidelijk wordt in het gesprek dat-ie zich na een jaar dat het nu geduurd heeft … of een jaar later na zijn eerste affaire [is dit een ‘nieuwe’ affaire dan?] zich weer een beetje onaantastbaar begint te voelen. Meneer gaat er op uit en denkt het allemaal weer te kunnen. Dat zegt hij ook letterlijk: ik neem risico en ben bereid dat risico te nemen.’ Om De Dijk te parafraseren: waar haalt die man de lef en de gore moed vandaan! De eerste opmerking is overigens feitelijk onjuist. Hoes’ reactie spreekt niet van onaantastbaarheid, maar van het besef risico’s te lopen. Hoes weet en laat weten dat zijn keuzes hem kunnen worden aangerekend. Hoes voelt zich alles behalve onaantastbaar. Hij voelt zich kwetsbaar en houdt in alles rekening met het oordelend oog van de raad. Hij verwijderd zelfs directe berichten om zichzelf te beschermen. ‘Zelfs met het hier naartoe lopen ben ik achterdochtig …’ Hoeveel kwetsbaarheid wil je in beeld kunnen brengen?
Goed gedaan.
Het tweede deel van Rutgers opmerking maakt het afkijken van alle beelden al helemaal niet meer nodig: Onno Hoes mag van PowNed niet op stap. Tenminste: Onno Hoes mag dat wel denken, dat-ie weer aan de zwier mag in Maastricht, maar het mag (nog) niet van PowNews. Hoes mag van alles met zijn leven, maar dan vindt-ie wel Rutgers Moraal op zijn pad. Die tooit toyboys met een verborgen camera om hem stiekem te filmen. En wat hebben we dan gezien? Een homoseksuele man die een jaar na een affaire contact heeft met een jonge gozer die uit is op een scalp omdat hij met PowNews vindt dat de man daar nog geen recht op heeft.
We zien wat zo’n verwijt (je hebt met de verkeerde gezoend) voor werking heeft op iemand zijn gedrag (zoals Hoes dat zelf prima omschrijft), maar desondanks doet wat we allemaal doen (of hebben gedaan): flirten. Of, om Rutger zelf aan te halen: PowNed heeft laten zien onder welke omstandigheden publieke functionarissen hun seksualiteit beleven, namelijk in een glazen kooi. Dat hadden we zonder de verborgen camera nooit geweten: dus is het middel hier uitstekend ingezet. Met de methode is niets mis: de invalshoek van PowNed misstaat de progressieve omroep. Daarin hebben ze een heel kwalijke, moreel superieure fout rol willen spelen die ook op de site bij het item de nodige kritiek te verduren kreeg (zie afbeelding). Niet Hoes’ geflirt, maar de poging om dat te veroordelen is het schandaal.<<
