LEIDEN – Aan de rafelranden van de gemeentelijke vastgoedportefeuille laten maatschappelijke en sociale initiatieven de stad bruisen. Leidse panden waar helemaal geen markt voor is – dat wil zeggen: niet zonder investeringen door commerciële partijen – zijn broedplaatsen voor kunstenaars, opvang en begeleiding van sociaal zwakkeren, ontmoetingsplaatsen voor dwarse stedelingen en voorwaarden voor de broodnodige sociale cohesie en controle. Tot zover nut en noodzaak van een ruimhartig vastgoedbeleid in Leiden. Was getekend: Gerrit de Wit (een ‘artiestennaam’), medewerker van Fabel van de Illegaal.
De 75 euro die de Fabel maandelijks aan onkosten voor gas, water en licht betaalt, is natuurlijk een schijntje van de commerciële huur die het pand aan de Middelstegracht zou kunnen opbrengen. Maar wie pleit voor een marktconforme huur, zoals D66, VVD, SP en PvdA in het bestuursakkoord doen, om zo de tekorten in de vastgoedportefeuille aan te kunnen vullen, komt volgens De Wit bedrogen uit. Het pand is helemaal niet in een marktconforme staat van onderhoud. Het dak lekt, er zitten scheuren in de muren en, niet onbelangrijk: ,,Wij genieten geen enkele huurbescherming.”
,,Huur betalen prima, maar dan ook de rechten!”, waarschuwt De Wit.
Verloederen
In wat hij de ‘rafelranden van de Leidse vastgoedportefeuille’ noemt, zitten panden die zó zijn verwaarloosd, dat alleen een grondige aanpak rendeert. Maar wie durft dat aan? Architect Ronald Knappers van het RAP wees in de uitzending vorige week woensdag al op het voormalige pand van het Stedelijk Gymnasium dat op het Noordeinde staat te verloederen. De Wit wijst op diverse scholen die zijn uitgewoond en uitgeleefd. Die zijn in eigendom van de gemeente en te goed om te slopen, maar te slecht om te ontwikkelen. Zeker in de huidige markt. Wat moet de gemeente ermee? ,,Het zijn ideale broedplaatsen voor ideële initiatieven.”
Samen met Klaas de Vries, fractieleider van het CDA, hoopt De Wit dat de ‘chaos in de vastgoedportefeuille’ niet wordt afgewenteld op de huren van maatschappelijke organisaties. ,,Dat betekent kaalslag.” Hij begrijpt de politieke wens om de subsidiestromen netjes in kaart te krijgen, maar ziet daarin tegelijkertijd de opmaat om te snijden. ,,Als duidelijk is hoeveel er moet worden bijgesprongen om organisaties onderdak te bieden, dan is het een kleine stap om met dat bijspringen maar helemaal te stoppen en de activiteiten dus de nek om te draaien.”
Kameraden
De Wit was dan ook verbaasd dat PvdA, D66 en SP hun handtekening onder de marktconforme huren hadden gezet. ,,Van de VVD verwacht je dat.” De andere drie partijen hebben in het verleden altijd voor huisvesting van maatschappelijke organisaties ‘als kameraden’ gestreden. De Wit: ,,Onze huisvesting nu, nadat we de Koppenhinksteeg moesten verlaten, hebben we te danken aan een motie van D66 en SP. Van Woensel van de VVD heeft die motie toen erg goed uitgevoerd, maar hij moest er wel toe worden aangezet.
Vreest hij voor de dadendrang van de nieuwe ‘wethouder vastgoed’, Paul Laudy, ook een VVD’er? De Wit glimlacht: ,,Nee. Daarvoor is de politieke steun voor maatschappelijke initiatieven vanuit gemeentelijk vastgoed te groot.” Hoe groot, moet binnenkort blijken bij de behandeling van de begroting en die van twee acute ‘vastgoedproblemen’. ,,De Boekenzolder zoekt nog ruimte en per 1 juli moet de Weggeefwinkel uit haar pand.” De politieke steun is er volgens de Wit. Maar in politieke steun alleen kun je niet wonen.