Hoe kruip je in de lokale politiek? Door genoeg kopjes koffie te drinken met lijsttrekkers, campagnestrategen en leden; door alle programma’s te lezen; de vorige programma’s er naast te leggen en ook nog het programma dat het College te bestuderen? Of moet je de wijk in, met mensen praten op straat? En waarover dan? Of, beter nog: alle drie tegelijkertijd? Wat is politiek nieuws eigenlijk? En wat maakt het precies anders dan ander nieuws? Kortom: waar begint politiek nieuws en waar eindigt normaal nieuws – of is er overlap en in welke mate dan precies?
Veel vragen waarop studenten Journalistiek en Nieuwe Media in hun (bachelor) vak Internetjournalistiek gaan worstelen.
En niet zomaar. De groep – dit jaar ruim zestig studenten – storten zich en masse op de lokale politiek. Ze coveren de aanloop naar de verkiezingen, de onderhandelingen die daarop volgen en de eerste zittingen van de nieuwe Raad en College. Dat doen ze op minimaal twee niveaus en crossmediaal. Opgedeeld in groepen adopteren ze een partij waar ze met vijf tot zeven man helemaal in duiken. Dus niet alleen de elite, ook de achterban, de leden, de potentiële kiezers en degenen die de partij de rug toe hebben gekeerd. Politiek en (nog niet) politiek nieuws dus. Wat op de agenda stond, wat op de agenda moet en wat er nog niet op staat.
Dat eist veel van de studenten. Ze zullen tegelijkertijd een netwerk moeten aanleggen en dat netwerk moeten aanspreken en – heel lelijk – uitvragen. Dat is lastig. professionele journalisten doen dat volgtijdelijk. ‘Mijn’ studenten hebben daar geen tijd voor – ze moeten op zoen naar de weak ties, de kritische knooppunten, de kortste paden tussen A en B en dan de magie van de verleiding om mensen aan het woord te laten, kritisch en eerlijk op te schrijven, filmen, opnemen of op foto vastleggen. En dat alles tegen de achtergrond van een groot crossmediaal experiment.
En misschien begint die politieke verslaggeving wel met het lezen van programma’s in een kroeg, de bushlate of gewoon op een bankje. Om af en toe eens aan een voorbijganger te vragen wat-ie van een passage vindt. Misschien begint lokale politieke journalistiek, meer dan nationale politieke journalistiek, met de dialoog, trialoog of een middagje meelopen, meekijken en meedoen. Omdat de afstand tussen de politieke werkelijkheid en de perceptie van burgers over de politiek en de werkelijkheid niet eens zo heel vaak vaak uit elkaar liggen. En als ze dat doen, deze verschillen prima te overbruggen zijn.
Hatsjikidee! Aan de slag!