Internet is zonder gevoel. Letterlijk, dat is. Getyp op mijn toetsenbord is het enige tactiele dat ik doe. Verder pompt internet vooral mentale flogistron rond – de onbestemde denkstof waarin ik mijn virtuele handelen uitdruk. Natuurlijk raakt internet de werkelijkheid. Het zet mij immers aan tot actie of het bestuurt van afstand computers. Hell, we kunnen opereren via internet. Complexe ingrepen met duizenden kilometers tussen arts en patiënt. Waarom ontroert mij het balletje rollen in onderstaande video mij dan meer dan een operatie via internet? Ik weet het niet, maar het boeit me steeds meer.