Tel eens de camera’s die ons dagelijks leven op straat vastleggen. Het zijn er heel wat, maar nergens zijn er zoveel als in Londen: elke 14 Londenaren heeft er één op zich gericht. En daar komen er steeds meer bij. Vervelender wordt het als er mogelijkheden zijn om, zonder wetenschap van de eigenaar, telefoons te hacken. Dat betekent: foto’s nemen zonder gebruikers het weten, geluidsopnamen maken, zonder dat je het weet en de data waar je was op te slaan om jouw gang te kunnen reconstrueren. Handig als je misdaad wilt voorkomen, problematisch als je daarvoor ‘verdacht’ gedrag dat tot bijvoorbeeld aanslagen kan leiden, moet operationaliseren. Met andere woorden: wanneer ben je precies verdacht? Die vrijheid – de vrijheid om onverdacht te blijven – is de eerste vrijheid die we hebben. En de rest? Die staat op film. Ergens. En waarschijnlijk zonder dat je het weet.