Twitterlijstjes: levensgevaarlijk. Zeker als ze ‘invloed’ moeten aantonen. De Volkskrant is (hopelijk) weer een tijdje klaar met het scoren van invloed op een lijst. Tenminste, dat mogen ze natuurlijk best doen, maar gebruik dan transparante criteria. Dat kan op twee manieren: zelf en ouderwets of, nog spannender, laat de lezers van de krant die criteria benoemen; dan heb je twee artikelen! Een over het fenomeen crowdsourcing onder je eigen abonnees (stukje community-building) en een artikel met het (verrassende) resultaat: kijk, Femke Halsema komt in onze lijst helemaal niet voor (want onder Volkskrant-lezers wordt ze op Twitter helemaal niet gevolgd. Of zoiets.).
De idee dat de redactie altijd alles zelf moet uitzoeken (in het gevalletje Volkskrant trouwens niet van toepassing – de redactie had de vraag naar de top 200 en top 20 invloedrijkste twitteraars uitbesteed) is echt heel erg 1992. Of 1986.
Hoe dan? Nou, niet door op de site van de krant de vraag Welke criteria voor invloedrijkste twitteraars in Nederland moeten wij hanteren te plaatsen dan met je handen over elkaar af te wachten wat er gaat gebeuren. Je zal, heel ouderwets, op zoek moeten gaan naar discussies over invloed en personen waarvan abonnees denken dat deze het hebben. Je moet dus aansluiten bij wat er onder lezers speelt. Het zou namelijk zomaar kunnen dat Volkskrant-lezers invloed heel anders operationaliseren (meetbaar maken) dan Trouw-lezers (wat op zich een prachtig onderzoekje zou kunnen zijn). De Volkskrant is van huis uit katholiek, Trouw protestants; wellicht heeft het enige invloed op de wijze waarop de lezers invloed ervaren en beoordelen.
De ouderwetse manier – helemaal zelf doen – is tijdrovend en minder spannend, tenzij media van de lijst die zij samenstellen een zo getrouw mogelijke weergave van hun rolodex geven. Met andere woorden: wie zijn de belangrijkste bronnen bij het samenstellen van het dagelijkse nieuws? Wie bellen we nu als eerste als er op Financien, Defensie of Binnenlandse Zaken iets gebeurd? Wie geeft ons het nieuws, waar halen wij het en hoe komen we aan de achtergronden? Invloed is dat niet de invloed van twitteraars op de lezers, maar invloed op de redactie (om het even van welk medium). Dat kan voortdurend – door bij elke productie (zo mogelijk) de bronnen er gewoon bij te zetten. Redacties hoeven slechts eenmaal per jaar hun systeem te vragen er een lijst van te maken en: klaar! (Blijkt Femke Halsema weer niet in de lijst voor te komen – want wie belt haar nog als er wat speelt?).
Ik ben benieuwd wat er uit komt als je beide lijsten gaat vergelijken. Waar zitten de overeenkomsten en verschillen en hoe kunnen we die verklaren? Heeft de krant nu meer invloed op de lezer of hebben twitteraars dat? Mooie journalistieke vragen in een verwarrend tijdperk van multimedialiteit. Ik zou er zo een zaterdagbijlage over kunnen schrijven. iemand interesse (ga zo dus geen hond op reageren …). <<