Journalisten die weigeren te Twitteren, Facebooken, LinkedInnen; enfin, professionale nieuwsjagers die geen aansluiting willen met sociale media … Ik zwijg over wat ik werkelijk van hen vind. Van alle argumenten die ik heb gehoord (‘het zijn platte conversaties’, ‘ik doe wel mee met de volgende trend’, ‘journalistiek is mensen werk; dus mensen ontmoeten’ zijn de meest gehoorde) is verreweg het meest gehoorde argument al tijden invalide: ‘Ik zou niet weten hoe ik dat moet aanpakken.’ Er zijn op internet vele cursussen, aanwijzingen en tips te vinden, maar die zijn lastig te vinden als je absoluut niet bent aangesloten op internet. Voor deze dino’s die hun eerste (tweede en derde) schreden willen zetten, is nu een handzaam, overzichtelijk en bruikbaar boekje verschenen: Social Media Survival van Arjan Dasselaar.
Laat je niet misleiden door deze inleiding. De gids kent vele lagen en na jaren actief te bloggen, sociale media-en en er zelfs les in te geven, staan in de gids (92 pagina’s) ook voor mij een aantal handige tips. De kracht van zijn werk: Dasselaar is een kunstenaar in het parallel gebruiken (cross referencing, zo u wilt) van sociale media en online zoekstrategieën. Wist u dat via een handigheidje via Google toch afgeschermde LinkedIn-profielen zichtbaar worden? Ik niet, zeer bruikbare tip. De negen hoofdstukken staan bol van dit soort direct toepasbare tips en tools om journalistiek halfweten om te zetten in mooie verhalen.
Daarbij zoomt Dasselaar wel erg in op Twitter (hij geeft zelf toe Facebook met enige tegenzin te gebruiken), stipt weliswaar Google+ aan (‘de gekke oom waar tijdens het familiefeest niemand naast wil zitten’) en ook LinkedIn komt ter sprake, maar het zware geschut is toch vooral Twitter-gelieerd. Dat compenseert hij trouwens ruimschoots door niet te blijven steken in tools, maar ook hoofdstukken te wijden aan de sociologie en psychologie van sociale media: de auteur heeft een hoofdstuk over het uitbreiden van een achterban, hoe je te gedragen (nettiquette) en om te gaan met mensen die boos worden. De gids verdient mijn inziens een breder publiek dan journalisten alleen en daarom komt er, begreep ik, een soortgelijke handreiking voor communicado’s en PR-mensen.
Kritiek? Zeker: het zou voor velen verhelderend zijn geweest nog een hoofdstuk te wijden aan de opzet, planning, proces van een verhaal. Als alle tips en tools ook landen in een logisch proces. Dasselaar zou goud in handen hebben als hij de lezer van nul tot een kant-en-klaar verhaal bij de hand neemt en alle kneepjes nog eens de revue laat passeren. Dan verbindt hij de technologie met de journalistieke essentie: het vertellen van verhalen, het vinden van nieuws. Daar hebben we ideeën voor nodig en bronnen. We willen onderwerpen, ontwikkelingen en achtergronden efficient en eenvoudig kunnen volgen. Het zit, vooropgesteld, allemaal in Dasselaars boekwerk. En als dat hoofdstuk er dan toch komt, kijk dan nog even naar de vormgeving. Dat mag net wat … hipper? <<