Dertig jonge honden – hoe houd je die in toom? Niet. Die stuur je met een opdracht de stad in en dan wacht je af op wat er komen gaat. Je hoopt dat ze nieuwsgierig zijn, fair, open en transparant. Dat ze niet teveel aan de slag gaan met de karikatuur van een journalist (bravoure, grote bek en vooral veel te snel), maar zorgvuldig en voorzichtig gaan werken. Blijven het jonge honden die de wereld willen veroveren. En dat moet ook af en toe – een olifant door de porseleinkast. Hebben we tenminste weer eens helder voor ogen hoe kostbaar en breekbaar dingen zijn.
Vandaag startte dus de introductieweek voor studenten Journalistiek en Nieuwe Media. Ze schrijven zich drie slagen in de rondte, moeten met nieuws komen en aan het einde van de week is er een radioprogramma van een uur. Ik zag bij het uitspreken van de opdrachten mensen hun gezicht in pijnlijke grimassen trekken.Elke nieuwe opdracht trokken de groeven dieper. Prachtig is dat; de idee dat het niet lukt en dan straks het besef dat alles wat je ze hebt gevraagd, er wel ligt. Want dat is ook onlosmakelijk met jonge honden verbonden – ze gaan. Ze gaan heel hard. <<