Sander van Hoorn maakte er in een reportage vanuit Damascus al melding van. Zijn cameraman kon niet met groot video-apparaat de stad in, dus zette hij zijn iPhone aan om toch beelden te schieten. De Amerikaanse fotograaf Ben Lowy gebruikt zijn mobiel in hetzelfde land op gelijke wijze voor zijn foto’s (Lowy vindt oorlogsfotografie niet moeilijk. Iedereen wil dat je er bent om vast te leggen wat er gebeurt. Nee, foto’s maken in de metro, dat is pas eng: ‘But when I teach students, I tell them to stay on a subway for a day in one car, to take pictures of people with a camera, then put the camera down and make eye contact with the person you just photographed. That’s scary as hell.’) En nu is er ook een gids voor de mobiele journalist uitgekomen. De UC Berkley Graduate School of Journalism heeft een heuse gids voor de iPhone-bezittende verslaggever samengesteld (zie maakt er een Android-versie).
Vanuit oorlogsgebied is het met mobiele telefoon heel goede foto’s maken. Lowy gebruikt Hipstomatic met een speciale lens, dat dan wel. Wie twijfelt of dat ook goede fotografie oplevert (“Iedereen kan met die appjes nu plots foto’s maken”), moet nog maar eens goed zijn recente werk uit Syrië bekijken. Fotografie is natuurlijk meer dan een camera richten en afdrukken. Het is meer dan een algoritme filters laten toepassen. Je moet er zijn, het verhaal vertellen, via beelden. En daar is geen appje tegen op gewassen. En: Hipstomatic is ‘geaccepteerd’. Damon Winter won met zijn serie A Grunt’s Life de derde plaats in de jaarlijkse foto verkiezing van het jaar. Geschoten met met zijn mobiel. De fotografie was altijd al mobiel, nu ook hypermobiel. <<