Op 15 april 1967 kon je voor nog geen halve pond naar een optreden van Jimi Hendrix in The Odeon in Blackpool. Kreeg je Engelbert Humperdink en The Walker Brothers er gratis bij. Of andersom: je ging voor Humpie en je moest Jimi dan maar even uitzitten. Nog geen halve pond, da’s niet veel, maar nog altijd meer dan wat gratis aan muziek voor handen is op internet. Ik kan avonden vullen met concerten die ik voor helemaal niks binnenhaal. Internet dwingt bands andere verdienmodellen te kiezen. Hun muziek is vaak gratis of bijna voor niks te beluisteren, de optredens zijn de momenten waarop ze geld verdienen.
Tenminste, dat hoop ik voor ze.
Vanavond in het rariteitenkabinet het tegenovergestelde van een concert – namelijk een private jam. Van Jimi. In de rariteit van vandaag speelt hij Gypsy Eyes – een up tempo blues waarin Hendrix slag en solo moeiteloos met elkaar afwisselt. En dat de jam privaat is, blijkt uit de telefoon die halverwege het nummer op de achtergrond afgaat. En blijft afgaan. Jimi is niet voornemens zijn groove te onderbreken om de hoorn op te pakken. Niet vreemd – het nummer verhaalt over betoverende zigeunerogen. Eenmaal gevangen in de blik van een gypsy is het lastig met de buitenwereld communiceren.De telefoon rinkelt dus door, net als Jimi.
_
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=vrdbur7Eh2c]