De idee achter open data is eenvoudig – geef burgers toegang tot informatie en ze worden betere burgers. Gevolg: overheden gooien terabytes aan data over de schutting en wensen iedereen veel succes. En dat hebben we nodig ook. Het ontsluiten van data is een vak apart. Veel burgers hebben die kennis, kunde, tijd of gelegenheid niet. Toegang tot overheids- en bedrijfsdata alleen is niet voldoende, liet Cass Sunstein (Obama’s CTO) vorig jaar september zijn ambtenaren weten (vet SvdL):
Smart disclosure makes information not merely available, but also accessible and usable, by stcturing disclosed data in standardized, machine readable formats. Such data should also be timely, interoperable, and adaptable to market innovation, as well as disclosed in ways that fully protect consumer privacy. In many cases, smart disclosure enables third parties to analyze, repackage, and reuse inforation to build tools that help individual consumers to make more informed choices in the marketplace.
Of, zoals president Obama het belang van smart disclosure september vorig jaar ook nog maar eens onderstreepte:
“We are releasing more data in usable forms on health and safety and the environment, because information is power, and helping people make informed decisions and entrepreneurs turn data into new products, they create new jobs.”
Obama en Sunstein hebben beiden natuurlijk volkomen gelijk. De terabyte aan overheidsdata kunnen een venster openen. Probleem is echter de bewerkelijkheid om daar vervolgens de juiste beslissingen op te baseren. En dat is niet de bedoeling van open data. Open data moet burgers informeren – het moet hen handvatten geven om betere burgers te worden. Sinds het memorandum van Sinstein en Obama’s aanmoediging vorig jaar september, zijn er interessante voorbeelden in Amerika van smart disclosure. Alex Howard (O’Reilly) onderscheidt er vier:
- Wanneer de overheid data over producten of services ontsluit (ziekenhuis kwaliteit, de SEC filings of de College Navigator);
- Wanneer overheden persoonlijke data van individuen ontsluit;
- Wanneer bedrijven data over producten en diensten ontsluit (Billshrink.com of Hello Wallet) en
- Wanneer bedrijven persoonlijke data over individuen ontsluit (Mint.com, energiegebruik van individuen via apps).
Volgens Howard werkt smart disclosure twee kanten op: het verbetert de positie van individuen tegenover overheden en bedrijven (doordat de keuzes die ze maken beter zijn ‘geïnformeerd’). Anderzijds kunnen overheden en bedrijven uit de gebruikers aflezen of de manier waarop zij data ontsluiten goed is. Met andere woorden: smart disclosure leidt tot nog slimmere ontsluiting. Te mooi om waar te zijn? Elk idee om slimmer data te ontsluiten en burgers te helpen om er betere burgers van te worden, heeft mijn zegen. <<