Job Cohen was gewoon te fatsoenlijk. De voormalige voorman van de PvdA was niet opgewassen tegen de hufterigheid die regeert. In het PowNed-tijdperk, waar afzeik-tv en cabereteske journalistiek de ‘mediawerkelijkheid’ bepalen , past geen man die de boel bij elkaar wilt houden. En dan val je genadeloos door de mand als je tegenover Geert Wilders in debat of bij Rutger Castricum voor de camera staat. Exit Cohen.
Allemaal waar en Felix Rottenberg heeft natuurlijk een punt als hij, armen gevouwen en op schoolmeestertoon, in DWDD presentator en verpersoonlijking van al het kwaads in Den Haag, Rutger Castricum, de les leest. Dat mag Rottenberg, dat is zijn taak als commentator op die vermaledijde ‘mediawerkelijkheid’. Castricum heeft natuurlijk net zo gelijk als hij Rottenberg en Van der Linden vervolgens aanpakt. De laatste (Castricum: ‘Wie is hij?’) bleef trouwens steken in de vraag één politieke relevante primeur van PowNews te noemen. Castricum kam er niet op, hoorde de vraag niet of koos er voor om het keffertje te negeren. Maar hij had kunnen wijzen op het aftreden van twee PvdA-ministers met een schrijnend gebrek aan talent een koers uit te zetten op de nieuwe wind die door Den Haag waait: Ella Vogelaar was zijn eerste slachtoffer.
De les voor de PvdA is niet dat Den Haag onfatsoenlijk is en de PvdA dus een ongelikte beer nodig heeft die wel in staat is om de Castricums van deze wereld in hun hok te zetten. De les is ook niet om een blik mediatrainers open te trekken om zich tegen de roze plopkappen te wapenen. Iedereen is aan de beurt en iedereen heeft zijn vuurdoop gehad. Er zijn talenten die boven komen drijven, er zijn politici die (toevallig bij de PvdA?) door het ijs zijn gezakt. Maar de worsteling met Castricum is niet de essentie van wat er de afgelopen maanden in Den Haag en maandag in de studio van DWDD is gebeurd. PowNews is namelijk niet onfatsoenlijk, PowNews timet anders. En timing is cruciaal – in de journalistiek en politiek.
Politici die gewend zijn geregisseerd te worden, die één moment nodig hebben om hun verhaal te doen, gaan bij Castricum voor gaas. Hij komt niet voor de platgetreden paden. De boodschap die politici willen slijten, interesseert hem niet. Hij komt voor zijn verhaal – hoe relevant is de politieke werkelijkheid (nog) voor mijn kijkers? Ik denk de enige juiste vraag in politiek Den Haag. Je kan kritiek hebben op de manier waarop hij die werkelijkheid en de relevantie daarvan vervolgens operationaliseert, zeker. Jan Mulder vindt het af en toe te cabaretesk – hij wil scherpere interviews. Maar Jan Mulder werkt niet bij PowNed. Jan Mulder moppert bij DWDD.
Castricum is mijn inziens de permanente campagne op het Binnenhof – de burger met camera die voortdurend vraagt what’s in it for me? De man die schijt heeft aan conventies omdat conventies, in zijn ogen, de werkelijkheid verhullen. Een werkelijkheid waar burgers recht op hebben omdat burgers niet zelf tot de macht kunnen doordringen. Hij loopt er, geaccrediteerd en wel, ook voor mij rond. En als je het daar niet mee eens bent, Rottenberg & Van der Linden, dan zoek je iemand anders die jullie honeurs waarnemen. PowNews is mijn inziens niet onfatsoenlijk, maar soms wel irritant. Zoals luizen in de pels meestal zijn. En gelukkig kun je dan zappen. Kijk je even naar wat anders. <<