De grens tussen geschiedschrijving en actualiteit is met het vandaag verschenen boek De smaak van de macht overschreden. Daarin een interview met onder meer Ruud Lubbers (en Kok, Balkenende, Van Agt en De Jong). Buiten dat het CDA goed is vertegenwoordigd in de serie interviews, christen-democraten blijven toch praatgrage politici met een sterke innerlijke drang tot verantwoording, haalt het boekje vooral het nieuws door uitspraken die Lubbers doet over zijn informatie-werkzaamheden, augustus 2010. Daarmee legt hij afspraken bloot die tijdens de onderhandelingen geheim waren en nu van grote invloed kunnen zijn op de politieke krachtverhoudingen.
De moeite die het CDA met dit gedoodgkabinet heeft, is u wel bekend. De emotionele toespraken van Verhagen en De Jong (toen diamteraal tegenover elkaar) tijdens het partijcongres hebben diepe sporen getrokken in de partij. De link met Wilders paste de partij niet, beweerden boze leden, zeker niet na de electorale afstraffing die het onder Balkenende had gekregen. Er dreigde zelfs een opstand onder de provinciale afgevaardigden. Nee, repliceerde Verhagen: een partij die geen macht zoekt, is geen partij. Door deel te nemen aan dit kabinet zou de christen-democratie waken over belangrijke waarden en deze beter kunnen beschermen dan vanuit de oppositie. Lubbers (informateur), De Jong (tegenstander van het kabinet), Balkende (afgestrafte premier): alleen al vanwege deze personages is het boek van Annemarie Gauthérie van Weezel, waar ze allemaal voorbijkomen, natuurlijk smullen.
De afspraak die Wilders met Lubbers zou hebben gemaakt, is dat nu ook. De PVV-voorman zou zijn uitspraken (in het publieke domein) ‘afstemmen’ met de minister van Justitie. ‘Redelijk’, noemde Wilders die wens van Lubbers. Hij zou, onthult Lubbers lustig verder, ook genoegen hebben genomen met een gedoogvaraint waarin hij geen vice-premier zou zijn. Dat is dan weer oud nieuws. Onthullingen die een informateur wel passen, maar niet nu al, zo dicht op de gebeurtenissen. Dat moge vreemd klinken, maar de oud-premier heeft niet alleen Wilders, maar ook Justitie (Wilders, weten we nu, zou geen moeite hebben gehad met de terugkeer van zijn felste criticus Hirsch Ballin) in lelijke positie gedwongen. Bescheidenheid zou hem beter passen – en rol waar Lubbers dus grote moeite mee heeft.
Wilders en Justitie zullen toch moeten uitleggen hoe een minister een partij in de Kamer ‘afstemt’. kamervragen zijn legitiem: 1) gebeurt dit nog steeds, 2) hoe gaat dat dan precies; 3) welke uitspraken zijn dan gesneuveld in die afstemming en 4) mogen we er van uit gaan dat alles wat Wilders nadien heeft gezegd dan door Justitie is goedgekeurd/afgestemd? O ja, sinds wanneer wordt de minister van Justitie betrokken bij uitspraken van een partijlid uit de Tweede Kamer? Een staatsrechtelijk novum waar de minister van Justitie zijn tanden op mag stukbijten. <<