Het moet eind jaren tachtig zijn geweest, vlak voor de Val van de Muur. Volgens mij was het een uitzending van een uur. Bij de KRO op Radio 3. Daarin een ‘reconstructie’ van een uiterst bizarre roddel: Paul McCartney zou in 1969 zijn omgekomen ( Paul Is Dead – Paul Is Dood – PID) bij een auto-ongeluk en vervangen door een dubbelganger (William Cambell, alias ‘Faul’).
Verborgen boodschappen te over op de voorkant van Abbey Road (een begrafenisstoet). In het nummer Come Together zingt Lenon one and one and one is three – de vierde ‘Beatle‘ is immers de dubbelganger Faul. Wie een avondje gaat speuren, vindt genoeg aanwijzingen op internet om de KRO-uitzending nog eens over te doen. En spannender ook.
Terug naar de uitzending van de KRO. Toen was er nog geen internet, dus is de uitzending, hoe tendentieus ook, een knap staaltje suspense radio (inclusief het terugdraaien van LP’s. Kom daar nog maar eens om met de moderne CD). Zo spannend, dat ik het uurtje me nu nog helder voor de geest kan halen (behalve de exacte datum van uitzending dan).
Zou dat nu, voor enige andere band te herhalen zijn? Of moet je, om zo’n verhaal in de lucht te krijgen en te houden, van Beatle-achtige proporties zijn – ik denk aan Kennedy, Elvis (is not dead), Robert Johnson, Jimmi Hendrix en Kurt Cobain die hun ziel aan de duivel verkochten voor hun fabuleuze talent, maar deze op hun 27ste kwijtraakten (wat hun vroegtijdige dood verklaart)?
Onwaarschijnlijke verhalen vallen en staan met enige status – met een breed gedragen vrees voor het onvermijdelijke einde van een grote held. Wie niet bang is om zijn grootse voorbeeld kwijt te raken, heeft geen enkele reden om hem of haar in leven te houden (Elvis), slachtoffer van een groot en alles-overstijgend complot te zien (Kennedy) of zijn dood alleen maar te verklaren door buitenaardse, buitenzintuigelijke en bovenmenselijke pacten met de duivel, zoals bij Johnson, Hendrix en Cobain. Om een onwaarschijnlijk verhaal te krijgen, moet je een onwaarschijnlijk persoon zijn.
Paul is natuurlijk niet bijzonder omdat-ie niet meer leeft en is vervangen door een dubbelganger (mind you: politieagent uit Amerika!), maar andersom: omdat hij zo’n bijzonder muzikaal talent is, brengt dat mensen op wilde ideeën. Niet zo vreemd. Want hoe kan een simpele ziel uit Liverpool muziek componeren op hetzelfde niveau als Mozart, Beethoven en Bach? Hoe kan de wereld in de greep zijn van dat groepje jongens? Dat is bijna niet te verklaren, is mijn boodschap.
Maar dat is voor velen uiterst onbevredigend.En precies dat gat, tussen mijn behoefte en de (uitgestelde) bevrediging ervan wordt opgevuld door fantasie. En fantasie vindt razendsnel verborgen boodschappen. Wie aan die fantasie appelleert, zoals die ene avond bij de KRO, is spekkoper en nestelt zich duurzaam in het brein van de ander. Hoe is anders de loop van de geschiedenis van The Beatles te verklaren? Ze leveren zelf het bewijs, toch? <<