Tussen verdachte en dader zit een lang, moeilijk en pijnlijk onderzoek. En een rechtzaak, misschien wel meer. Pas als de laatste rechter zijn hamer slaat, mogen wij er iets van vinden. Tot dan is Robert M. net zo onschuldig als ik.
Ze wilden een kind maar de Raad voor de Kinderbescherming wees hen af. Waarom weten we (nog) niet. Ze wilden zelf een kinderopvang beginnen – het bedrijf was al ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. We wisten in no time zijn volledige naam en adres. De politie moest daardoor niet alleen de ouders van de slachtoffers opvangen, maar ook het huis van de verdachte, Robert M., beschermen.
Nederland is sinds zondagavond in rep en roer vanwege een grote zedenzaak in Amsterdam. Ingrediënten: een homoseksuele Let, een bekentenis, kinderporno op een server in Boston en een aangeslagen ‘vierhoek’ van politie, OM, GGD en de burgervader, nog maar te zwijgen over de kinderen zelf en hun ouders.
Rechtvaardigen die ingrediënten de publicatie van een foto zonder balkje? De journalistieke terughoudendheid om verdachten hun anonimiteit te gunnen, is in deze zaak ver te zoeken. Omdat niet alle slachtoffers bekend zijn, wilde Van der Laan geruststellen (het is mijn oppas niet) en angst aanjagen (het is mijn oppas dus wel).
Waar bij Opsporing Verzocht vaak de daders onbekend zijn en politie de slachtoffers wel kent, is het in deze zaak precies omgekeerd: de dader hebben ‘we’, we weten alleen niet wie hij precies misbruikt heeft. We zagen de foto van een duimzuigende peuter die de zaak uiteindelijk aan het rollen bracht.
De verdachte werd opgepakt en vastgezet. Verdachte. Dat maakt hem net zo onschuldig als ik in deze zaak. Zijn bekentenis doet daar niet aan af – niemand weet onder welke omstandigheden die is verkregen. Er zijn te veel zaken in het verleden waarin ook verschrikkelijke zedenzaken werden bekend. Van die biecht bleek na jaren onderzoek (mede door de journalistiek) geen spaander heel.
Verdachte dus – en dan past wel enige terughoudendheid van Neerlands journaille. En Nederlandse politici. Ook ik zie de dader het liefst aan de hoogste boom. Ook ik wil dat al zijn slachtoffers zich kunnen melden. Ook ik had in mijn eerste tweets – vanuit de heup – schijt aan wat terughoudendheid. Eerst de slachtoffers, dacht ik, dan pas de dader. Dus laat dat balkje maar achterwege. Maar Robert M. is nog geen dader. Robert M., dat ben ik. Dat bent u. Onschuldig. En onschuldige mensen castreer je niet. <<