Verruwing van de Nederlandse journalistiek? Bullshit natuurlijk. Innovatief dan? Evenmin. Een nieuwe journalistieke cultuur? Wie weet. Is PowNews dan verrassend? Misschien. Maar alleen voor mensen die denken met domme jongens te maken te hebben.
Waarom nemen Platerk, Van der Ham, Rutte of Brinkman de jongens van PowNews serieus? Niet omdat ze tot dezelfde generatie behoren. Plasterk en Hero Brinkman zijn te oud. Is het hun ‘progressieve cultuur’? Plasterk en Brinkman vallen weer door de mand. Rutte is ook niet zo’n snelle. Eigenlijk is dat alleen op Boris van der Ham van toepassing. Toch bewegen al deze politici moeiteloos mee met de roze microfoon in hun snuffert als journalisten van GeenStijl Televisie even langswippen. Collegae verdwalen in wat zij nu al de verruwing van de Nederlandse journalistiek noemen.
Waar zuurpruimen bij PowNews direct door de mand vallen, houden deze politici moeiteloos stand omdat ze meegaan in hun aanpak van fragmenteren, concretiseren en confronteren. Want dat zijn mijn inziens drie stappen die PowNews nemen om een item te maken. En daar is niets mis mee. Die drie stappen zijn wat anders dan verruwing of verplatting van de journalistiek. Want daar heb ik PowNews nog nooit op betrapt.
STAP 1: Fragmenteren | PowNews zoomt per item in op één verhaallijn. Let op: dat is niet hetzelfde als één onderwerp. Een onderwerp kan namelijk meerdere verhaallijnen hebben. Sterker: een onderwerp heeft meestal meerdere verhaallijnen. Kijk maar naar diverse VPRO Documentaires waar de verhallijnen moeiteloos in elkaar worden vervlochten. Resultaat: een lange zit wat vaak ook in het kort had gekund. PowNews doet dat dus niet. Dus geen verhaal over kanszones in Amsterdam, maar een subsidie van 8.000 euro voor de vloerbedekking in de plaatselijke Bruna.
STAP 2: Concretiseren | Geen kanszones, maar het bedrag. Vragen wie Hero Brinkman bij het binnengaan van de Ridderzaal aan zijn arm heeft in plaats van wat hij van de Troonrede verwacht. Omstandig excuses maken na een fysieke botsing met Verhagen, in plaats van het weglaten. En steeds één vraag stellen – waarom heeft u een mannetjesmaker nodig, mevrouw de minister – en niet weggaan voordat daar een antwoord op is gegeven.
STAP 3: Confronteren | Om dat antwoord te krijgen, klim je klim je over hekken, neem je de achterdeur of bel je bij mensen thuis aan. Je confronteert. Je bent op de hoogte van je zaakjes (geen domme jongens), je weet wat je wilt (niet het enige antwoord, maar wel een antwoord) en je gaat het halen waar het is. Welk item belangrijk is (politie die zelf te hard rijdt, theedrinkende pakken yoghurt als antwoord op straatterreur, seks), doet in deze niet ter zaken. Alle omroepen maken keuzes. PowNews ook. En dat mag.
Terecht merkte Plasterk deze week bij PowNews zelf op dat linkse omroepen en journalisten in de jaren zeventig op dezelfde wijze journalistiek bedreven. Wie daar niet tegen kan, moet niet zo zeuren. Hij verzocht wel vriendelijk om voortaan van hem af te blijven. En dat lijkt mij ook. PowNew respecteert dat ook. Zo botste in dezelfde uitzending een verslaggever tegen de pijnlijke schouders van Verhagen die, terecht, boos werd. De verslaggever bood omstandig zijn excuses aan. Die ook werden geaccepteerd. Ook terecht. Wie dat plat of verruwing noemt, snapt er helemaal van en verdient mijn inziens een hele dag de gehele PowNews-redactie op zijn of haar bureau. <<