In de strijd om de lezer richten kranten zich meer en meer op de directe omgeving van hun abonnees. Nieuws kan hyperlokaal. Niet Afghanistan of Golf van Mexcio, maar de Sumatrastraat en het Cruyffplein.
Gisteren lanceerde er op initiatief van de Telegraaf drie lokale platforms: OverWoerden, OverEindhoven en OverHeino. Het idee is even eenvoudig als charmant. De hyperlokale nieuwssite OverEindhoven.nl houdt je voortdurend op de hoogte van actuele ontwikkelingen in de lichtstad. Twee redacteuren, Mike en Roeland, gaan op pad, op jacht naar nieuws. Tot zover geen wezenlijk verschil met een goede, lokale krant.Wat is er dan wel nieuw?
Je kunt zelf reageren op het laatste nieuws en jouw eigen nieuws publiceren. Wanneer je jezelf aanmeldt, ontvang jij de rechten voor het uploaden van tekst, video’s en foto’s. OverEindhoven.nl bevindt zich in de BETA-fase. Wij zijn volop bezig om dit nieuwsmedium uit te breiden tot een volwaardig online nieuwsplatform waaraan iedereen deel kan nemen.
Ah! Je kan zelf ook artikelen, video’s en foto’s uploaden! Meer dan een reactie op een berichtje van jouw lokale krant, biedt OverEindhoven.nl lezers de mogelijkheid hun eigen producties te delen. Als waren ze correspondenten van de site. Ze dragen zelf toe aan de content. Ze krijgen zo meer exposure dan op hun persoonlijke blog en de site dringt dieper door tot de haarvaten van wijk, buurt en zelfs straat. Tenminste, dat zou in het ideale geval moeten gelden.
Maar waarom zou ik? Waarom zou ik pijn en moeite steken in het berichten over mijn buurt? Waarom zou ik het werk van Mike en Roeland willen doen als zij het al doen? Waarom zou ik als ongetrainde journalisten door mijn wijk lopen en voortdurend afvragen of mijn waarnemingen interessant zijn voor publicatie? Ik zou het nog best willen doen. Ik schrijf immers een blog en ben journalist. Dus ik wil best mijn steentje bijdragen aan een hyperlokale site (hyperlokaal is trouwens niet hetzelfde als heel Eindhoven, maar dat terzijde). Ik zie het belang van continuïteit, hiërarchie (of: nieuwswaarde) en professionele ethiek.
Ik schrijf ook als ik ziek ben. Ik beoordeel wat nieuws is en ik doe aan wederhoor. Dat doe ik niet feilloos – zeker niet. Maar ik begrijp het belang er van. Als professioneel journalist weeg ik dagelijks af en weet wat het betekent om mensen een podium op te duwen. Ik discussieer daarover met mijn (directe) collega’s en zie daarom ook van verhalen, scoops en artikelen af. Kortom: ik zet mijn buurman op de voorpagina als hij die plek verdient. Hoe subjectief dat ook is. En als ik de verkeerde keus maak, kunt u mij daarop aanspreken.
Kunnen we dat allemaal verwachten van al onze buurtgenoten? Het is een interessante vraag waarop de drie genoemde initiatieven hopelijk een antwoord geven. Ik denk dat hyperlokaliteit zeker voordelen heeft (sterke banden met bewoners en lezers, een stabiele advertentiemarkt, verhalen die jouw direct aangaan, want geografisch nabij), maar ook nadelen. Journalistiek is namelijk een vak. Een vak dat je moet leren om kwalitatief goed werk te leveren dat anderen tot zich (willen) nemen. Hoe de kwaliteit van het door buurtbewoners geleverde werk is, moet nog blijken. OverEindhoven.nl staat vanaf vandaag in mijn feedreader. <<