Je hebt van die weekenden dat alles misgaat. Een kapotte mobiel (KPN wil ’em zonder kassabon niet innemen) en Facebook gooit mijn eigen video van mijn account. Nergens de mogelijkheid om iemand te vragen dat weer recht te breien.
Mijn telefoon gaat half aan. Dat wil zeggen: hij bromt vriendelijk, geeft een minimaal teken van leven, als was hij E.T. vlak voor zijn terugkeer naar huis, maar glijdt dan weer langzaam in een coma. Twee keer ben ik naar Hi gegaan om mijn Nokia voor reparatie aan te bieden. Twee keer hielden ze voet bij stuk – geen bon, geen reparatie.
We, de verkoper en ik, waren het er overigens over eens dat er nog een jaar fabrieksgarantie op zit. ‘Nee, ik ben het er ook niet mee eens, maar ‘ze’ accepteren het toestel niet als de aankoopbon er niet bij zit. Dat is nu eenmaal beleid.’ Tja, beleid … dat hoef je niet meer na te denken. Of in discussie te gaan. Dus: daaaaag KPN!
Dan Facebook. Ik had mijn eigen video er op gezet. Over de recessie en eten voor een grijpstuiver bij IKEA. Krijg ik vandaag bericht dat ze die er af hebben gemieterd. Ze verdenken me van schenden van auteursrecht. Het is mijn eigen video. Opgenomen met mijn telefoon. Toen die het nog deed. Enfin, zo’n weekend dus – vol strijd en windmolens. <<
