De Leidse elite van LSG wilde in 1919 het volk verheffen en richtte schaakvereniging Philidor op. Negentig jaar later herdenkt de club dat op Oud Poelgeest – een adellijke locatie.
De dame achter de receptie staat er alleen voor en wordt wat nerveus als vanaf 12.00 steeds meer (grijzende) mannen naar binnen schuifelen. Ze komen schaken – of zij weet waar de zaal is. Ze kijkt nog eens in haar papieren. Ja, hier staat toch echt ‘Start toernooi: 16.00 uur’. Al die mensen zijn vier uur te vroeg en kijken nu al vervaarlijk (bloed)dorstig om zich heen. Mejuffrouw weet niet hoe het koffieapparaat werkt en begint gedecideerd van bovenaf een personeelslijst collega’s te bellen die dat wel weten. Al snel krijgt ze bruikbare instructies en staan om 12.30 kannen koffie en thee, kopjes, suiker en koekjes klaar. Ze maakt zelfs haar excuses dat we even moesten wachten. De fooienpot die speciaal voor haar flexibiliteit op de wedstrijdtafel is gezet, vult zich snel. Haar kloeke optreden levert haar een aardig extra zakcentje op. Het jubileumtoernooi kan beginnen.
Kasteel Oud Poelgeest heeft vier hamers – een sterlocatie dus. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de verfrissingdoekjes op het toilet, het gratis open netwerk waar we op mogen inloggen met onze toernooicomputer en het professionele en flexibele personeel. Philidor viert haar 90 jarige bestaan ver boven haar stand. Ooit opgericht door LSG om ‘het volk te verheffen’ komen we negentig jaar na dato samen op deze adellijke locatie. Zelfs de vijf spelers van het veel oudere en sterkere Philidor Leeuwarden kijken hun ogen uit. Voor alles hebben ze een sterker verhaal dan hun naamgenoten uit de Randstad, logisch want ze bestaan ook langer – behalve voor het afsluitende buffet met vis in mosterdsaus, kip in wijnsaus, paëlla, ragoutpastijje en zelf gemaakte tiramisu toe.
Zij komen hier voor Leeuwarden-Leiden, maar dan 42 jaar later en nu in de Randstad. De vijf heren spelen 15 minuten met elke zet 2 seconden erbij. De Friezen hebben weinig moeite met het Leidse verzet dat toentertijd langer duurde. Toen rekte Etmans voor de Leidse Philidorianen de spanning door een afgebroken partij in Leeuwarden uiteindelijk te verliezen. Hij is er vandaag niet. Ontevreden over de organisatie heeft hij afgebeld. Hij mist daarmee een zeer ontspannen sfeer waarin grappend herinneringen worden opgehaald aan vervlogen tijden en op het bord messcherp wordt gespeeld. Beide clubs strijden al een tijdje niet meer om de nationale titel, maar maken het elkaar in deze gelegenheidsonderlinge zeker niet makkelijk. Ik zie onze sterspelers soms moedeloos naar het hoofd grijpen.
Voor het Wim Vriend Memorial strijden 28 schakers om de Cup-met-de-grote-handen. De naamgever was een begenadigd snelschaker en prominent lid van Philidor Leiden. Hij overleed vorig jaar april. Zijn zoon komt na zeker tien jaar weer eens meedoen en eindigt op een zeer nette 9e plaats. Winnaar is, hoe kan het anders, een genodigde van LSG. Henk van Putten eindigt weliswaar op een gedeelde eerste plaats (samen met Jan Postma), maar scoort in alle variabelen waarmee dan alsnog een winnaar kan worden uitgeroepen, beter. Hij wint de onderlinge, scoort een hogere TPR, heeft meer weerstandspunten en vaker zwart. Zijn naam siert op de beker, de beker zelf blijft bij de club.
En hoewel ondergetekende na de prijsuitreiking uitriep nooit meer een dergelijk toernooi te willen organiseren, is er natuurlijk volgend jaar weer een Wim Vriend Memorial. Noteer maar vast in uw agenda: de zaterdag vóór Pinksteren. Zonder buffet, met een borrel en hopelijk op Neerlands mooiste kasteeltje – Oud Poelgeest in Oegstgeest. <<