Het piratenstapelbed is net hoog hoog genoeg om Otto’s val ook in de woonkamer te horen. Een doffe ‘plof’, dan even absolute stilte en vervolgens een langgerekte schreeuw.
Die schreeuw stopt niet zomaar. De longinhoud van onze oudste is fors. Nu viel Otto niet van zijn piratenstapelbed, maar wel van de uitkijktoren in de kindvriendelijke tuin. Ook een doffe ‘plof’. En na het troosten bracht die plof me op een idee. Want piratenbedden en uitkijktorens zijn natuurlijk fantastisch. Maar niet alle kinderen van alle leeftijden hebben de motorische aanleg nodig om er niet uit te donderen. Daarom: optionele traptreden.
Ik zie u denken …
We maken traptreden die we met vleugelmoeren van piratenbed of uitkijktoren kunnen schroeven. Grotere kinderen kunnen best zonder de eerste twee treden en jochies zoals Otto kunnen er niet meer op. En wat niet stijgt, komt niet naar beneden. En wat niet naar beneden komt, hoeft niet te huilen. Iedereen blij: ouderen, jongeren en alles daar tussen in. Ik ga het indienen. Bij de ingang zag ik een Grote Ideeënbus hangen.
Bericht voor schoonmoeder: foto’s volgen deze week. Er zitten werkelijk hele leuke bij … Ik ben nu alleen de camera vergeten. Sorry!