Twee uur reden we erover – om van Leiden in Almen te komen. Bereikbaar. Natuurlijk is het platteland bereikbaar. Je moet er alleen even de tijd voor nemen.
In Almen aangekomen waren we, hoe cynisch, het maatschepje van Teun vergeten mee te nemen. We moesten dus op zoek naar een supermarkt. ‘Ik weet niet of Beuzel die voeding wel heeft’, merkte mijn moeder op. Beuzel is de supermarkt in Laren – 6 kilometer bij mijn moeder vandaan. Almen kende twee supermarkten – in het dorp en langs de Scheggertdijk. Beide zijn er niet meer. In het dorp is nu een drankenhandel, aan de dijk zit een fysiotherapeut.
En dat is niet alles. Tandarts – 6 kilometer verderop. ‘Fatsoenlijke’ boekhandel – 12 kilometer verderop. ‘Als je wat bijzonders hebt en een leuke blouse of schoenen zoekt, dan moet je naar Apeldoorn.’ Dat is ruim 30 kilometer verderop. Er zijn wel winkels op het platteland – ze zijn oubollig of toegesneden op de zelfstandige boer. De Welkoop is een fantastische ontdekking. Als je van werkhandschoenen, leren klompen of een speelgoedtractor houdt.
Het is allemaal best te doen, maar mijn moeder is het langzamerhand goed zat. Ze wil winkels op loopafstand, ze wil met de trein naar een grote stad. Niet eerst met de auto naar de trein naar de grote stad. Ze wil weer de beschaving en die ruilt ze graag in voor de betrokkenheid en oprechte interesse (of is het nieuwsgierigheid) van de buren. En wat altijd onder handbereik is, is de schoonheid van de natuur. Maar van herfstnevel kan je niet leven. Soms moet er spice in our live. En dat vinden we … op 12 kilometer. <<