Vermeulen is vader… en dan pas journalist

Wilders onthult deze week in een interview met HP/De Tijd dat politiek redacteur Frank Vermeulen bijna op zijn knieën en in tranen smeekte af te zien van verdere stappen tegen Vermeulen Jr.. Zoonlief had Wilders telefonisch bedreigd, zegt Wilders in het interview waaruit De Volkskrant lustig kon citeren. In het HP/DT-artikel (met de briljante kop Wilders 2.0) zegt Neerlands enfant terrible: “Die journalist smeekte me of ik alsjeblieft de aangifte tegen zijn zoon wilde intrekken. Dat heb ik niet gedaan.‘Diezelfde man maakt mij vervolgens in een column uit voor hypocriet en scheldt me uit voor rotte vis. Ik krijg daar nu nog kippenvel van.”

Beetje overdreven
De wederhoor leverde de bevestiging op die HP/De Tijd zocht: “De heer Wilders overdrijft een beetje”, melde de hoofdredactie van de kwaliteitskrant op de vraag of de smeekbede Vermeulen jr. met rust te laten, klopte. Niet veel later verscheen op de site van het NRC ook de mededeling dat “De hoofdredactie heeft besloten de politieke column en het PolitBlog van redacteur Frank Vermeulen te beëindigen. Een zaak die begon als een particuliere kwestie tussen hem en een lid van de Tweede Kamer – over wie hij als columnist vrijuit moet kunnen schrijven – is een belemmering geworden voor zijn professionele functioneren. Wij betreuren dit.” Morgen meer op de opiniepagina. Het verhaal is waar.

Verloren onafhankelijkheid
En als de aantijging klopt, moet je handelen. Dat deed de hoofdredactie natuurlijk volgens het boekje. Hoe had Vermuelen zo stom kunnen zijn? Je moet vader zijn om te begrijpen waarom Vermeulen heeft gehandeld zoals hij heeft gedaan. Zijn zoon, zegt Wilders, werd met een politiemacht van bed gelicht. De verdenking is er ook naar – bedreiding van een lid van de Tweede Kamer moet je natuurlijk zeer serieus nemen. Een grap met consequenties die de jongen waarschijnlijk ver boven het hoofd gaat. Niet alleen nu, maar ook later – voor de rest van zijn leven. Als vader ga je dan voor je kind staan, als je daar al niet staat. Ook al kost dat je column, je baan of erger: je journalistieke onafhankelijkheid. Vermeulen is eerst vader … en dan pas columnist.

Tragisch dilemma
Tegelijkertijd verdient hij natuurlijk een enorme douw. Een journalist gebruikt zijn kanalen natuurlijk niet om private dealtjes te sluiten. Hij zou de eerste moeten zijn die het recht laat zegevieren. Hoe anders zou hij ooit misstanden van anderen aan de kaak kunnen stellen? Een journalist die sjoemelt; dat is een een very public scandal. Maar, had al die journalistieke ethiek, al die betreden paden der onafhankelijkheid dan zwaarder moeten wegen dan het welzijn van zijn zoon? Nee – in het meest ‘gunstige’ geval wegen beide even zwaar. Een tragisch dilemma dus, dat Wilders fijntjes uitspeelt. Want wat je ook van hem vindt, hij blijft een raspoliticus. En die moet je geen gelegenheid geven, dan maakt-ie namelijk gehakt van je. Dát had Vermeulen wel moeten weten. Smeken moest-ie, maar zin had het niet. Hij had er een column aan moeten weiden – wat gebeurt er met mensen die Wilders bedreigen? Ik had me direct geabonneerd … <<