Het zal u waarschijnlijk worst wezen, maar sinds zondag heb ik een nieuwe telefoon: de Nokia 96. Na lang aarzelen de iPhone links laten liggen en voor kwaliteit gekozen.
Crossmedia, electoraat 2.0, tools – zo’n beetje alle termen die onderaan mijn berichten staan, slaan op de ongekende mogelijkheden van mijn nieuwe toestel. Video (er kunnen dvd’s op worden gezet), internet (onbeperkt), radio en televisie, email (al weet ik nog niet precies hoe het werkt), podcasts op mijn mobiel (!), rss feeds met het laatste nieuws van alle denkbare persbureaus: er dreigt een overdosis voor deze nieuwsjunk. Gisteren de hele avond geluisterd naar Today in Parliament – een podcast van de BBC over het laatste politieke nieuws. Gewoon, omdat het kan.
Onoverzicht
Alles in één hand – dat heeft een aantal nadelen. Overzicht (of beter: onoverzicht) is er één van. Weten dat je nu echt alles in potentie zou kunnen weten en volgen, maakt je natuurlijk een slaaf van je eigen toestel. Ik word er hebberig van allerlei mobiele nieuwstoepassingen. Ik kan me dan ook maar nauwelijks inhouden om niet gezin en werk te verwaarlozen en me over te geven aan de geneugten van mijn nieuwe aankoop.
Rechtevenredigheid
Die verwaarlozing komt voort uit de wens om zo efficiënt mogelijk zoveel mogelijk te weten. Niets is zo erg als nieuws te horen van iemand zonder N96. Gewoon – dat iemand iets eerder en misschien ook wel beter weet zonder al die prachtige features op zijn telefoon. Ergo: de angst iets te missen neemt recht evenredig toe met de mogelijkheden die je hebt om op de hoogte te blijven. De Wet van Van der Lubben! En met de Nokia N96 grenst die angst aan blinde paniek … <<