Het wegduiken ging soepel, net als het in elkaar slaan van de de journalist die zijn beide schoenen naar het hoofd van de Amerikaanse president gooide.
Het filmpje is natuurlijk een natte droom voor elke cameraman. Vanachter de boze journalist kunnen we zonder moeite het afgelegde pad van de schoen volgen. Door de zaal, rakelings langs Bush (die na de eerste geen tweede schoen lijkt te verwachten – gepreoccupeerd als hij is met deze geamputeerde bevolking), plof, in de vlaggen achter hem. De Irakese premier, Nouri al-Maliki, steekt nog wel een hand uit, maar net zo machteloos als Amerika’s wederopbouw van Irak is zijn poging Bush te beschermen.
Hoe tekenend voor de lotsverbondenheid van beide heren …
Flinker gaat het neutraliseren van de journalist die de schoenen gooit. Veiligheidsagenten duiken boven op hem om met harde flinkheid hun falen te compenseren. De schoenen konden toch maar uit en gegooid. Enfin, kijk en huiver of geniet. Want zelfs het gooien van een schoen is een politieke daad. Zeker in Irak, zeker op een persconferentie van twee machteloze leiders. <<